«هروئین چیست؟»
مواد افیونی یکی از پر مصرف ترین انواع مخدرها در هر دوره ای هستند. این مواد از طریق گیرنده های عصبی اپیوئید بر روی بدن اثر گذاشته و باعث منگی و بی حسی و بی دردی می شوند. مواد افیونی نوعی مخدر طبیعی هستند که از گیاه خشخاش به دست می آیند.
هروئین دسته ای از مواد افیونی است که با پردازش شیمیایی از مرفین ساخته می شود و دارای اثری قدرتمندتر و سریع تر از مرفین است. این ماده مخدر به قدری خطرناک است که عوارض و تاثیرات آن ممکن است حتی پس از ترک نیز در فرد باقی بماند.
هروئین چیست؟
هروئین نوعی مواد مخدر افیونی و یکی از مشتقات نیمه مصنوعی مرفین است که به مراتب از آن قوی تر و خطرناک تر است. انجام یک تغییر شیمیایی جزئی در ساختمان مولکولی مرفین باعث تولید این مخدر خطرناک و پر قدرت می شود که راحت تر در چربی حل می شود و سرعت رسیدن آن به مغز بالاتر است. از همین رو نسبت به سایر مواد افیونی خطرناک تر، اعتیادآورتر و وابستگی بیشتری را ایجاد می کند به همین ترتیب ترک آن نیز به مراتب سخت تر است و عوارض جسمانی و روانی زیادی به همراه دارد.
هروئین خالص پودر سفید رنگ و بسیار نرمی است و در صورت داشتن ناخالصی رنگ آن به سمت قهوه ای متمایل می شود. هروئین موجود در بازار خالص نیست و معمولا ترکیبی از هروئین، شیر خشک، پودر بی کربنات و پودر گلوکز است.
هروئین را معمولاً در تکه های پلاستیک با شکل مخروطی بسته بندی می کنند و سر آن را با آتش می بندند. در این حالت آب در آن نفوذ نمی کند و در مواقع خطر می توانند آن را ببلعند و پس از دفع از آن استفاده کنند.
طرز ساخت هروئین
هروئین اغلب در کشورهای آسیایی و آمریکای لاتین که خشخاش در آن ها کشت می شود، تولید می شود. از صمغ تریاک مورفین به دست می آید و سپس در آزمایشگاه های مجهز با انجام عمل تقطیر بر روی مرفین، هروئین به دست می آید.
تاریخچه هروئین
هروئین برای اولین بار توسط یک دانشمند انگلیسی در سال ۱۸۷۴ ساخته شد و مورد مصرف قرار گرفت. پس از آن در سال ۱۸۹۰ برخی از دانشمندان آلمانی روی آن تحقیقاتی انجام دادند و آن را به عنوان یک دارو با خاصیت های شگفت انگیز معرفی کردند. از نظر آن ها خواص آن به قدری زیاد بود که آن را “هیرو” به معنای قهرمان نام گذاری کردند. اما بعد از مشخص شدن خاصیت اعتیاد آوری شدید و عوارض آن تلاش های آن ها برای استفاده از این دارو بی نتیجه ماند.
با اینکه عوارض خطرناک هروئین و خاصیت اعتیادآوری آن بر هیچ کس پوشیده نیست اما تا به امروز یکی از شایع ترین و پرمصرف ترین مواد مخدر در جوامع مختلف است.
روش های مصرف هروئین
مصرف کنندگان هروئین آن را به روش های مختلفی مثل تدخین، استنشاقی و تزریقی استعمال می کنند.
روش های مصرف هروئین/ تدخین (از راه دهان)
در این روش آن را روی زرورق سیگار می ریزند و از زیر با دستمال کاغذی لوله شده و یا تکه های مقوایی باریک که با کبریت آتش زده شده باشد، کمی به آن حرارت می‌دهند و دود حاصل از آن را با استفاده از یک لوله باریک از راه دهان بالا می‌کشند.
گاهی هروئین را با باربیتورات ترکیب نموده و به روش تدخین مصرف می کنند که به سیگار اژدها معروف است.
روش های مصرف هروئین/ استنشاق (از راه بینی)
در روش استنشاقی که معمولاً توسط معتادان غیرحرفه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد، آن را روی کاغذ صافی یا چاله پشت انگشت شست می ریزند و به کمک اسکناس لوله شده آن را از طریق بینی بالا می کشند.
روش های مصرف هروئین تزریقی
در این روش آن را با آب لیمو، جوهرلیمو یا قرص ویتامین c در قاشق حل می کنند و کمی حرارت می دهند، سپس محلول به دست آمده را با سرنگ به زیر جلد یا داخل ورید تزریق می کنند.
نشانه های فرد معتاد به هروئین
مصرف تمامی انواع مواد مخدر نشانه ها و علائمی را در فرد مصرف کننده ایجاد می کند، این موضوع در مورد هروئین هم صدق می کند. مصرف آن نیز علائم جسمانی و روانی متعدد و مشخصی دارد اما ممکن است این علائم با توجه به سن، جنس، وزن و نوع ماده مصرفی در افراد متفاوت باشد. با این حال علائمی که در ادامه ذکر می شود از شایع ترین نشانه های فرد معتاد به هروئین است.
نشانه های فرد معتاد به هروئین/ نشانه های جسمانی
- آرام شدن دردهای جسمانی که قبلاً از آن ها شکایت می کرده است.
- احساس سرخوشی بیش از حد پس از مصرف مواد.
- احساس رخوت و سنگینی بعد از گذشت مدتی از زمان مصرف.
- زخم ها یا فرو رفتگی های متعدد در بازو و پاها.
- ورم های چرکی یا آبسه بر روی سطح پوست.
- ریز شدن مردمک های چشم.
- احساس خارش شدید پوست.
- حالت تهوع و استفراغ.
- خشکی دهان.
- تعریق زیاد و بوی بد بدن.
- تکرر ادرار.
- تنفس کند و تنگی نفس.
- آبریزش بینی.
- احساس خواب‌آلودگی.
- کاهش اشتها.
- کاهش میل جنسی.
بیشتر بخوانید: علل گرایش به اعتیاد/ ۱۱ علت اعتیاد
نشانه های فرد معتاد به هروئین/ نشانه های رفتاری
- دروغ گفتن برای پنهان کردن اعتیاد
- چرت زدن زیاد حتی در زمان های نامناسب مثلا میان بحث یا جلسه کاری
- از دست دادن علایق و مشارکت نکردن در فعالیت ها
- اجتناب کردن از تفریح، سرگرمی و ورزش
- بی میلی در برقراری ارتباط با دیگران
- غیبت های مکرر و بی دلیل از مدرسه، خانه یا محیط کار
- افت تحصیلی و از دست دادن علاقه نسبت به امور مدرسه و تحصیل
- تحریک پذیری و نشان دادن واکنش های شدید در مقابل دیگران
- اضطراب و بی قراری
- تقاضای مکرر پول از دیگران
- تغییر رفتار ناگهانی
- عدم توجه به وضعیت ظاهری
- از دست دادن توجه و تمرکز
نشانه های فرد معتاد به هروئین/ نشانه های محیطی
- سرنگ.
- نوار یا کش پلاستیکی برای بستن رگ و تزریق.
- بادکنک های کوچکی که دو سر آن بسته شده است. (برای حمل)
- کیسه های کوچک نایلونی که ته مانده هروئین به آنها چسبیده است.
- تکه های کوچک زرورق سوخته.
- دستمال کاغذی لوله شده سوخته.
- اسکناس لوله شده.
- قرص‌های ویتامین c، پودر جوهر لیمو یا آبلیمو که برای تهیه محلول تزریق استفاده می شوند.
توجه: هیچ کدام از علائم ذکر شده به طور قطع نشانه اعتیاد به هروئین نیست. برای اطمینان بیشتر پس از مشاهده این علائم بهتر است با یک متخصص در این زمینه مشورت کنید.
عوارض هروئین
هروئین ماده مخدر خطرناکی است که آمار مرگ و میر آن در بین سایر مواد مخدر در بالاترین درجه قرار دارد. عوارض این ماده خطرناک برای فرد مصرف کننده به قدری جبران ناپذیر است که ممکن است حتی پس از ترک نیز در او باقی بماند. اعتیاد و وابستگی به هروئین یکی از مهم ترین و اصلی ترین عوارض مصرف آن است، چرا که شرابط خیلی سختی را برای ترک آن در مصرف کننده ایجاد می کند.
بیشتر بخوانید: عوارض و تاثیر مواد مخدر بر بدن
با این حال عوارض آن را می توان به دو دسته عوارض کوتاه مدت که پس از مصرف رخ می دهند و عوارض بلند مدت تقسیم بندی کرد.
عوارض کوتاه مدت
- حالت تهوع
- خشکی دهان
- احساس لذت
- بی اشتهایی
- اختلال در خواب
- احساس سنگینی و کرختی
- خارش شدید بدن
- کند شدن کارکرد قلبی عروقی
- افت تنفسی (رایج ترین علت مرگ ناشی از مصرف بیش از حد)
بیشتر بخوانید: تاثیر اعتیاد بر خانواده و فرزندان
عوارض بلند مدت
- ضعف سیستم ایمنی بدن.
- ابتلا به بیماری های عفونی مانند ایدز و هپاتیت به دلیل مصرف سرنگ آلوده.
- تغییر در نحوه عملکرد مغز.
- بهم ریختگی ساعت بیولوژیکی بدن. (خواب در روز و بی خوابی در شب)
- بی اشتهایی، کاهش وزن و اختلال در سیستم هضم.
- ایجاد عفونت در لایه های درونی قلب و دریچه های آن.
- ابتلا به بیماری های روماتوئیدی و ورم مفصل.
- ابتلا به بیماری های تنفسی نظیر ذات الریه و سل.
- ورم های چرکی یا دمل های پوستی.
- تیرگی لب ها و پوست بدن.
- اختلالات قاعدگی.
- اختلالات کبدی.
- اختلالات گوارشی. (یبوست)
- بیماری های کلیوی.
- بالا رفتن سطح کلسترول خون.
- فشار خون بالا.
- ابتلا به افسردگی و اختلالات شخصیت.
- مختل شدن قوه قضاوت و حل مسئله.
- ناتوانی در مقابله با استرس.
- نابودی و از هم پاشیده شدن رگ ها.
مجله اینترنتی تحلیلک
