بدون تردید یکی از کانون های آسیب زایی در دوره اپیدمی کورونا ویروس، آسیب های روحی و روانی است. به ویژه کودکان، هم مستقیما و هم به واسطه آسیب والدین خود در معرض خطر هستند. در واقع همه ما به نوعی تحت فشار هستیم.
چرا کودکان دچار آسیب های روحی و روانی می شوند
دوری از عزیزان، عدم امکان رفت و آمد آزاد با دوستان و اقوام، عدم امکان حضور در مجامع اجتماعی، ترس از بروز بیماری، عدم امکان حضور در جشن های خانوادگی، عدم امکان حضور دیگران در مراسم تسلیت و همدردی، مشکلات بیماران، تاثیر بیماری، مشکلات اقتصادی و فقر، بیکاری والدین، شایعات خطرناک فضای مجازی، عدم وجود تصویر روشنی از آینده (به اضافه مشکلات ناشی از تحریم های خشن و مشکلات سیاسی در کشور ما) و… همه ما را در چنبره خردکننده ای از فشار ها قرار داده است.
فرقی نمی کند، همه در معرض آسیب هستیم، پدر، مادر، سالخورده و کودک، پزشک، بیمار، درمانگر، درمان جو و… و صد البته که بیماران، کودکان، سالخوردگان و افراد با زمینه های قبلی مشکلات روحی و روانی بیشتر در معرض آسیب هستند.
توصیه به تلاش همگانی ما برای کاهش اثرات زیان بار این آسیب ها به خود و خانواده خود و همدلی و یاری رساندن به دیگران خصوصا نزدیکان، برای شکیبایی و تاب آوری در این دوره گذرای زندگی ما است.
کودکان دچار اضطراب، ترس، دلهره و افسردگی، بدخوابی و انزوا می شوند. تعطیلی مدارس و کودکستان ها کودکان را از محیطی که با تعامل با دوستان، تجربه و احساسات خود را انتقال دهند و تایید دوستانه و سیستمیک دریافت کنند، محروم کرده است.
برای کاهش مشکلات روحی کودکان چه کاری بکنیم
استفاده از تلفن، اینترنت، شبکه های اجتماعی سالم، برای ارتباط منظم با دوستان و اقوام و سعی بر القای امید و صبوری و نشاط به یکدیگر و وقت گذاری برای کودکان یکدیگر، فرصت مناسب و بی نظیر زمانه ما است و تا می توانیم باید از آن ها برای خروج از انزوا و کاهش بار فشارهای روانی و یاری رسانی و یاری جویی استفاده کنیم. از این وسایل ارتباطی برای اشاعه ترس و غم و نومیدی و اضطراب استفاده نکنیم.
به امید بهبودی شرایط کنونی جهان برای همه انسان ها به خصوص کودکان که امیدهای فرداهایی بهتر برای جهان هستند.
با تشکر از دکتر سید محمد سعید ناصری
مجله اینترنتی تحلیلک
