تجزیه و تحلیل رنگ فیلم هتل بزرگ بوداپست (The Grand Budapest Hotel)

رنگ ها نادیده گرفته می شوند اما جنبه ای مهم از زندگی ما هستند. طول موج های مختلف نور به گونه ای دقیق، پاسخ های عاطفی را در موجودات انسانی به وجود می آورد. بنابراین رنگ نادیده گرفته می شود، اما ویژگی های آن چنان نگران کننده و عمیق است که یک جسم رها شده فقط با یک عدم تعادل رنگ توجه ما را به خود جلب می کند. چنین است قدرت سایه ها و رنگ.

تجزیه و تحلیل رنگ فیلم هتل بزرگ بوداپست

پیشگامی دیگر در استفاده از رنگ، کارگردان آمریکایی، وس اندرسون است. فیلم او، هتل بزرگ بوداپست، موضوع مقاله امروز است.

هتل بزرگ بوداپست قطعا یک سبک کمدی است، که با ظرافت موضوعی که با آواز افتخار و رنگ صورتی روشن در چند دقیقه اول فیلم در حال حرکت است، به نمایش می آید. اما وقتی فراتر از آن نگاه کنیم، هتل بزرگ بوداپست چیزی در خور یک تراژدی است، که به شکلی زیبا نشان داده شده است. این فیلم به چهار جدول زمانی تقسیم شده که به آنها به عنوان اول، دوم، سوم و چهارم اشاره خواهیم کرد.

اول شامل جدول زمانی آقای گوستاو، دومی شامل جدول زمانی زیرو مصطفی صاحب هتل، سوم مربوط به خود نویسنده بزرگ و چهارم مربوط به دوره پس از مرگ نویسنده است.

بیشتر بخوانید: معرفی فیلم گزارش فرانسوی ۲۰۲۱ (The French Dispatch)

جدول زمانی چهارم

این فیلم با جدول زمانی چهارم آغاز می شود، زمانی که دختر جوانی برای بازدید از نیم تنه مرد سالخورده ای که با بازی تام ویلکینسون در قاب های بعدی شاهد آن هستیم، در قبرستان قدم می زند. صحنه وحشتناک است و باید غم و اندوه را برانگیخت. اما رنگ ها تضاد آن را به ما نشان می دهد. صحنه به ما احساس غم و اندوه می دهد، در حالی که رنگ سعی می کند ما را شاد کند. اما این صحنه قرار است یک یادآوری ترسناک و تند از آنچه در گذشته اتفاق افتاده، باشد. واقعیتی که تأیید شده با یک حرکت دلهره آور از کارگردان با قرار دادن او از سه مرد با سبک رومانیایی و لباس های سیاه، که روی نیمکت مانند ارواح غم انگیز نشسته اند. با چنین صحنه ای، سفر خود را آغاز می کنیم.

تجزیه و تحلیل رنگ فیلم هتل بزرگ بوداپست

تجزیه و تحلیل رنگ فیلم هتل بزرگ بوداپست

جدول زمانی سوم

صحنه بعدی، پیرمرد را با کت قهوه‌ای و کراوات زرد ماتی در جدول زمانی سوم نشان می دهد، که اکنون مشخص شده که نویسنده بزرگ است. یک مونولوگ که الهام بخش و همچنین آموزنده است، واقعیتی را نشان می دهد که با رنگ قهوه ای صحنه، چیزی را فریاد می زند که هوش دارد. یک چهره به ظاهر دانا، پدیده ای که به اعتقاد ما ناشی از سایه های قهوه ای کلاسیک کتابخانه ها و رنگ تیره فضا است. وس اندرسون سپس دوباره با اشاره به نوه اش، مختل کردن جریان صحنه و اضافه کردن یک قطعه طنز قابل اعتماد، مجدداً به طبیعت کمدی فیلم اشاره می کند.

جدول زمانی دوم

صحنه های بعد ما را از طریق ورود به هتل با رنگ سفید و صورتی های مات در صحنه ای خاکستری در جدول زمانی دوم راهنمایی می کند. کل دوره نمایش این فیلم شامل رنگ های سبز و زرد با لحنی بسیار مات و تیره است، تقریباً گویی که رنگ زرد به طور ناکافی روشن شده است. این باعث می شود هتل احساس بسیار پر کاربرد و قدیمی ای داشته باشد که صحنه را به گونه ای خیره کننده تر تعریف می کند. زیرا این جدول زمانی شامل جوانی نویسنده که با بازی Jude Law، شخصیتی که برای یادگیری در مورد هتل آمده، زیرو مصطفی صاحب هتل که راوی داستان است، می شود. هتل و او در حال مرگ هستند.

تجزیه و تحلیل رنگ فیلم هتل بزرگ بوداپست

صحنه های بیرونی شامل سبز مرده و تقریبا اشباع شده است که در رنگ صورتی و خاکستری قاب روشن قرار دارد. این رنگ ها بیشتر از ماهیت کمدی فیلم پرده بر می دارد، اما سالهای پیش بینی شده هتل را نیز رقم می زند.

فضای داخلی در رنگ پرتقالی و زرد اشباع مات و میانه قرار دارد، یک طرح رنگی که گرم صحبت می کند اما به بی اعتنایی تمایل دارد.

صحنه ای در آسانسور رنگ قرمز کارتونی را می بینیم که آقای گوستاو، آسانسور بر و زیرو به همراه مادام دی در آن حضور دارند. در حالی که آقای گوستاو دست مادام دی را در دست دارد، گویی عشقی عمیق و پایدار بر فضا حاکم است.

استفاده هوشمندانه رنگ بندی در رنگ لباس است. خود نویسنده کت جیبی قهوه ای روشن پوشیده و تقریبا با هتل همزادی دارد. دربان ژان، لباس هایش به رنگ بنفش مات است. در حالی که رنگ بنفش را در کل فیلم می بینیم، سایه مات پرتقالی رنگ فضا نیز با این طرح در هم می‌آمیزد. اما ویژگی واقعی این صحنه زیرو است که با کت آبی تیره مخملی و لباس قرمز رنگ روی مبل زرد رنگ نشسته و گویی مانند بدنسازی در جمع افراد لاغر است. این جنبه تقریباً مورد غفلت، محوری برای توضیح تعادل رنگ قرار دارد. همین عدم تعادل باعث می شود که متوجه زیرو شویم، و نه فقط ما بلکه خود نویسنده متوجه او می شود و او را جلب می کند.

سایه های مات بیشتر و رنگ های کم اشباع اتاق زیرو به راحتی فقدان خوشبختی در زندگی او را نشان می دهد، فقدان استعاری رنگ. پدیده ای مشابه با نویسنده نیز مشاهده می شود که به طور قابل توجهی از جهان جدا شده و در مراحل حرفه ای جای پای خود را گم کرده است. این موضوع برای همیشه ادامه دارد، تا زمانی که به جدول زمانی اصلی یا اولین مورد برسیم.

تجزیه و تحلیل رنگ فیلم هتل بزرگ بوداپست

جدول زمانی اول

کلیت این جدول زمانی مات است، اما صحنه های هتل از وی خاصیت خاصی دارند. این هتل از هر آنچه که هتل پشتیبانی می کند، جدید، اتفاق افتاده و نخبه است. اهمیت همه این رنگ ها در رنگ های قرمز و بنفش، صورتی، سفید، نارنجی، زرد و قهوه ای است که اهمیت آن در این است که همه آنها در یک طرح رنگی قرار گرفته اند که نشان می دهد دوران گذشته است.

یک طرح مشابه در سراسر عکس های داخلی مانند قطار دنبال می شود. صحنه های مربوط به محیط های بیرونی و خصمانه به رنگ های سفید، خاکستری، قهوه ای و مشکی مانند زندان، و محل اقامت آگاتا با بازی سائورس رونن لود شده است. طرح های موجود در اینجا احساس رها کردن، بدبختی و فقر را نمایش می دهد.

تجزیه و تحلیل رنگ فیلم هتل بزرگ بوداپست

اما یک ترفند زیبا و هوشمندانه که در بخش تصاویر استفاده شده است نیز در اینجا قابل توجه است. هنگامی که موسیور گوستاو، با بازی رالف فینس، ابتدا وارد زندان می شود، رنگ ها منحصراً زرد و خاکستری اشباع نشده هستند، اما وقتی می بینیم که آقای گوستاو در حال ارتباط است قاب ها شامل نور آفتاب زرد رنگ و صورتی ملایم که بیشتر با صلح، دوستی و خوشبختی همراه است، نمایش داده می شود. جنبه های اصلی آنها در اینجا دوستی فزاینده بین زندانیان در سایه زرد رنگی است که در آن صحنه های خاص منعکس می شود.

یکی دیگر از کاربردهای این ابزار زمانی است که آگاتا و زیرو را روی یک چرخ فلک مشاهده می کنیم، جایی که پیش زمینه ای مایل به آبی وجود دارد، اما آنها در منطقه ای روشن با سایه های نارنجی و زرد قرار دارند. این یک نمادگرایی عمیق است که در آن می توانیم استنباط کنیم که دنیای بیرون عمدتاً برای آنها دلهره آور است، اما حضور و عشق آنها به یکدیگر باعث فرار از دنیای جداگانه ای می شود، مانند دنیای خیال موازی موجود برای آنها. برای مثال اتاق و محل کار آگاتا همواره تاریک و سیاه است، اما زمانی که زیرو و او عشق بازی می کنند، اتاق در رنگ های گرم پوشیده می شود.

نمادگرایی مشابه در سراسر فیلم دیده می شود.

پیش بینی از لحظه ای به ما نمایش داده می شود که آقای گوستاو پیر نشده است. در یک تحول مجموعه ای از تراژدی هایی را که قرار است در معرض خطر باشد، می بینیم که این صحنه اکنون در مقیاس بزرگ است و دست اول را می بینیم، اختلافاتی که منجر به مرگ آقای گوستاو می شود.

پس از این، ما می دانیم که صحنه ها بسیار کم نور تر هستند، حتی کمتر از نگاه اول ما به جدول زمانی دوم، که قبلاً آن را کم نور توصیف کردیم. این یک جنبه مهم در این امر است، زیرا صحنه ها کاملاً مطابق با تاریکی هستند، تقریباً شبیه چیزی از جهان سینمایی اخیر اما با عقل و عمق.

یک احساس بسیار مالیخولیایی است که ما با آن روبرو می شویم. زیرا می فهمیم تنها دلیلی که زیرو خود را محکوم کرده، به دلیل دلتنگی و خاطراتی است که او ترجیح می دهد از آن دفاع کند تا اینکه رها شود. این برای همه ما اتفاق خواهد افتاد زیرا حتی منطقی ترین فرد نیز چیزی را دارد که او از ترک آن امتناع می ورزد، بدون توجه به هزینه و بار سنگینی که به او وارد می شود.

جنبه تراژیک این فیلم در اینجا برجسته می شود، که در پایان، شخصیت های اصلی و شخصیت هایی که با لباس های سیاه و خاکستری وارد می شوند، با قتلی با انگیزه سیاسی، بیماری، افسردگی و سالخوردگی، با مرگ زودهنگام آن ها روبرو می شود.

پایان فیلم ما را به جدول زمانی چهارم باز می گرداند، در حالی که دختر جوان در کنار تندیس نویسنده در آینده نشسته، در منطقه ای مرموز با رنگ خاکستری و صورتی کم رنگ صحنه. اما تنها تفاوت این است که رنگ اکنون دیگر ما را به سمت شوخ طبعی سوق نمی دهد، بلکه مالیخولیایی است و یک ویژگی عرفانی از رنگ را نشان می دهد که با استفاده از همان رنگ احساسات متضاد را برانگیخته است.

تجزیه و تحلیل رنگ فیلم هتل بزرگ بوداپست

هتل بزرگ بوداپست یکی از بهترین فیلم های معاصر است که بهترین و به جاترین استفاده از فریم و رنگ را در فیلم دارد. در جذابیت های بصری و زیبایی شناسی بسیار برجسته است، در حالی که استعاره ها و نمادگرایی پنهانی در فیلم دیده می شود. این که تصمیم به مشاهده و درک کامل سمفونی تصاویر در حال حرکت داریم، بر عهده ماست.