جشن مردادگان یا مردادروز/ همه چیز درباره این جشن
همراهان همیشگی و ارجمند مجله اینترنتی تحلیلک، در این مطلب تاریخ دقیق جشن مردادگان یا مردادروز و یا امردادگان را به همراه هرآنچه که باید درباره این جشن بدانید برای شما آورده ایم. با ما همراه باشید…
جشن مردادگان یا مردادروز
جشن مردادگان یا مردادروز مصادف با جمعه ۷ مرداد ۱۴۰۱، ۲۹ ذی الحجه ۱۴۴۳ و ۲۹ جولای ۲۰۲۲ است.
روز هفتم هر ماه امرداد نام دارد و مطابق معمول روز هفتم از ماه امرداد، جشن امردادگان برگزار میشد که در دوران باستان و عصر ساسانی و پس از آن مراسم و آدابی در دشت و فضای باز انجام میشد.
در تقویم زرتشتی هر ماه ۳۰ روز و هر روز نامی برای خود داشته است. نام سایر روزهای ماه در تقویم زرتشتی به این صورت است: ۱- هرمزد ۲-بهمن ۳-اردیبهشت ۴- شهریور ۵- سپندارمزد (اسفند) ۶- خرداد ۷- امرداد ۸- دی به آذر ۹- آذر ۱۰- آبان ۱۱- خور ۱۲-ماه ۱۳- تیر ۱۴- گوش ۱۵- دی به مهر ۱۶- مهر ۱۷-سروش ۱۸- رشن ۱۹- فروردین ۲۰- بهرام ۲۱- رام ۲۲- باد -۲۳ دی به دین ۲۴- دین ۲۵- ارد ۲۶- اشتاد ۲۷- آسمان ۲۸- زامیاد ۲۹- ماراسپند ۳۰ انیران.
جشن مردادگان یا مردادروز و یا امردادگان
جشن مردادگان یا مردادروز
ایرانیان باستان، ۱۲ جشن سالانه دارند که آن‌ها را به مناسبت هم‌نام شدن روز و ماه، برگزار می‌کنند. امردادگان نیز یکی از این جشن‌های دوازده‌گانه است که در روز هفتم ماه پنجم سال برگزار می‌شود؛ روزی که اَمرداد نام دارد و هم‌نام ماه پنجم سال است. امرداد در زبان زرتشتی یا «اَمِرِتات» در اوستای پسین، یکی از فروزه‌ها یا امشاسپندان ۶ یا هفت‌گانه خرد و دانش اهورامزدا (فرمان‌روا بر فرآیند هستی) است که به بی‌مرگی و جاودانگی معنی می‌شود.
جشن امردادگان در اوستا یا جشن نیلوفر برای بزرگداشت صفت بی‌مرگی، جاودانگی و زوال‌ناپذیری اهورامزدا برگزار می‌شود.
در متن پهلوی «بُندَهِش» نیز آمده است:
اَمردادِ بی‌مرگ، سرورِ گیاهان بی‌شمار است؛ زیرا او خویشاوندِ گیاه در گیتی است. گیاهان را رویاند و رَمه گوسپندان را افزاید؛ زیرا همه دام‌ها از او خورند و زیست کنند. در هنگامِ نوسازیِ جهان نیز خوراک بی‌مرگی را از اَمرداد آرایند. اگر کسی گیاه را رامش بخشد یا بیازارد، آن‌گاه اَمرداد از وی آسوده یا آزرده شود.
جشن مردادگان
جشن مردادگان یا مردادروز
امرداد یا امرتات، تجلی رستگاری، تندرستی، جاودانگی و سرور گیاهان است. امرداد در باورشناسی ایرانیان، نگهبان گیاهان و رستنی‌ها بوده؛ فرشته‌ای که گیاهان را می‌رویانده و رَمه یا گله را می‌افزوده است. او همچنین تلاش می‌کند تا گیاهان پژمرده نشوند و در ضمن محافظت از زمین، بیماری و مشکلات را از بین می‌برد. این امشاسپند که جنبه زنانه دارد، در زمان آفرینش، گیتی گیاه را بر عهده گرفت. او همچنین به ظالمانی که به گیاهان ستم می‌کنند اجازه نمی‌دهد تا به بهشت وارد شوند.
ایزدان رَشن (ایزد دادگری)، اَشتاد و زامیاد (ایزد زمین) از همکارهای امشاسپند امرداد هستند. تیشتر (ایزد باران) نیز در زمان نیاز به کمک امشاسپند امرداد می‌شتابد. در واقع زمانی که گیاهی به خاطر حمله اهریمن خشک می‌شود، امرتات آن را در بر می‌گیرد و تیشتر با ایجاد باران، آن را نجات می‌دهد.
در باورهای دین زرتشت، امشاسپند جاودانگی امرداد همیشه در کنار امشاسپند رسایی خرداد قرار می‌گیرد. آن‌ها هر دو نگهبانان آب و گیاه و سرچشمه زندگی و رویش هستند و کارکرد آفرینشگری دارند. گفته می‌شود که امشاسپندان امرداد و خرداد به کمک یکدیگر، گوهر تن زرتشت را ساخته‌اند. آن‌ها برای این کار، مایه تن زرتشت را در باران نشاندند تا با بارش باران، این مایه به زمین بیاید و در دل گیاهان جای بگیرد.
پوروشسب، پدر زرتشت نیز به کمک و راهنمایی این دو امشاسپند، ۶ گاو را به چراگاه برد تا از گیاهان حاوی مایه تن زرتشت بخورند. به این ترتیب، مایه تن زرتشت در شیر گاوها آمیخته شد. پدر زرتشت، گاوها را به خانه برد و به دوغدو (مادر زرتشت) سپرد. او نیز شیر گاو را با گیاه «هوم» مخلوط کرد؛ گیاهی که به کمک امشاسپندان بهمن و اردیبهشت پیدا کرده بود. آن‌ها سپس شیر را نوشیدند تا به این ترتیب، روان و مایه تن زرتشت در وجود دوغدو (مادر او) که فرّ ایزدی داشت، به وجود آید.
جشن مردادگان یا مردادروز
جشن مردادگان یا مردادروز
جشن امردادگان در ایران باستان و در گذشته‌های دور از اهمیت و محبوبیت خاصی برخوردار بوده است. فراوانی نعمت و میوه، طبیعت سبز، وفور آب رودها و آبشارها در اثر آب شدن برف کوه‌ها، رویش گل‌های زیبا و آسمان پرستاره از جمله نعمت‌هایی هستند که در ماه امرداد به مردم ارزانی می‌شوند؛ به همین دلیل نیاکان ما در این روز، جشن می‌گرفتند.
ایرانیان در گذشته برای برگزاری جشن امردادگان و بزرگداشت فرشته امرداد به باغ‌ها، بوستان‌ها و مزارع خرم و سرسبز و همچنین چشمه‌سارها می‌رفتند و و پس از نیایش به درگاه اهورامزدا در هوای صاف و در دامن طبیعت به جشن و سرور می‌پرداختند؛ جشنی که کماکان در میان زرتشتیان به مناسبت پاسداری از گیاهان سبز با سرود و نیایش و سخنرانی درباره شناخت و نزدیک شدن به خداوند برگزار می‌شود.
برخی افراد معتقد هستند که ریشه جشن‌های دوازده گانه، زرتشتی بوده است؛ اما عده‌ای نیز بر این باور هستند که نمی‌توان جشن امردادگان را جشنی زرتشتی دانست؛ زیرا این جشن به باورهای اسطوره‌ای مردمان فلات ایران و به پیش از زرتشت می‌رسد و یک جشن ایرانی است.
بیشتر بخوانید:
مجله اینترنتی تحلیلک
