«تشخیص و درمان وسواس پوست کنی»

اختلال وسواس پوست کنی نوعی اختلال اضطرابی روانشناختی است که در آن فرد مبتلا میل و هوس شدید و مکرری برای کندن پوست خود دارد، تا جایی که باعث آسیب رساندن به پوست و گوشت تن خود می‌ شود.

افراد مبتلا به اختلال وسواس پوست کنی به طور مکرر با ناخن خود و یا با استفاده از ابزاری مانند موچین و سوزن یا اعمالی مانند گاز گرفتن اقدام به کندن، کشیدن و یا پاره کردن پوست سالم، جوش، تاول و یا پوسته های بدن خود می کنند.

این افراد ممکن است ساعت‌ ها مشغول کندن پوست خود باشند و این کندن پوست ممکن است تا جایی پیش رود که منجر به التهاب، زخم یا آسیب جدی و خونریزی شود. از همین رو نیاز است تا در مواجهه با چنین رفتارهایی به یک متخصص مناسب در این حوزه مراجعه شود تا او با یک تشخیص دقیق درمان اختلال وسواس پوست کنی را آغاز کند.

با ما باشید؛ تشخیص و درمان وسواس پوست کنی

بیشتر بخوانید: اختلال وسواس پوست کنی Skin Picking Disorder

تشخیص اختلال وسواس پوست کنی

برای تشخیص دقیق اختلال وسواس پوست کنی نیاز به تمایز رفتارهای عادی و رفتارهای وسواس گونه است.

ضایعات پوستی اغلب در حین بهبود پوست احساس خارش ایجاد کرده و باعث می شود بسیاری از افراد پوست خود را خراش دهند. بسیاری از افراد نیز به طور مدام، جوش های سر سیاه و قرمز خود را می کنند که البته این رفتارها می توانند طبیعی و عادی باشند.

اما بیماران مبتلا به اختلال پوست کنی آنقدر پوست سالم، زخم ها، جوش ها و دیگر ضایعات پوستی خود را می کنند که دچار خونریزی یا عفونت شوند. این بیماران پوست اطراف ناخن دست و پای خود را نیز می کنند.

گاهی این بیماران اجازه می دهند تا پوست قسمت زخم شده تا حدی بهبود پید کند تا دوباره بتواند آن را بکنند. این رفتار چرخه ای عادتی است و غلبه بر آن بسیار دشوار است.

بیشتر بخوانید: ملاک های تشخیص وسواس فکری عملی در DSM-5

ملاک های DSM 5 برای تشخیص اختلال وسواس پوست کنی

اختلال وسواس پوست کنی در DSM-5 به عنوان یک اختلال مجزا مطرح شده و ملاک های زیر برای آن در نظر گرفته شده است:

A: فرد همیشه پوست خود را می‌کند تا جایی که به زخم شدن می‌ انجامد.

B: فرد همیشه برای کاهش و جلوگیری از پوست کندن تلاش کرده است.

C: پوست کندن نمی‌ تواند با یک بیماری جسمانی و عارضه‌ی پزشکی (مانند گال) یا مصرف ماده (مواد مخدر مانند کوکائین) توجیه شود.

D: کندن پوست با اختلال روانشناختی دیگری توجیه‌ شدنی نیست. پس اگر اختلال روانشناختی دیگری دلیل بهتری برای پوست کندن باشد نمی‌ توان فرد را دچار این اختلال دانست.

درمان وسواس پوست کنی

درمان اختلال وسواس پوست کنی دشوار است و داده های چندانی در مورد درمان های موثر آن وجود ندارد. اکثر بیماران به دلیل شرمساری یا اعتقاد بر اینکه اختلال مزبور قابل درمان نیست فعالانه در پی درمان آن بر نمی آیند. با این حال برخی درمان های دارویی و غیر دارویی می تواند برای درمان آن موثر باشند.

بیشتر بخوانید: راه های درمان وسواس فکری عملی

درمان وسواس پوست کنی/ درمان دارویی

در حالت های شدید برخی از درمانگران و روانپزشکان از درمان دارویی برای درمان وسواس پوست کنی استفاده می کنند.

پژوهش های متعدد بر روی وسواس پوست کنی نشان می دهند که بازدارنده های بازجذب سروتونین (SSRIs) و سایر داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد تشنج مانند لاموتریژین و داروهای ضد روان ‌پریشی مانند ریسپریدون می توانند در درمان وسواس پوست کنی موثر باشند.

درمان وسواس پوست کنی/ درمان غیر دارویی

مدیریت استرس:

روش‌ های مختلف مدیریت استرس در درمان وسواس پوست کنی بسیار تاثیرگذار هستند. چرا که معمولا اینگونه رفتارها به دلیل استرس های متعدد محیطی ایجاد می شوند. از همین رو با تکنیک های مدیریت استرس می توان بسیاری از این رفتارها را کنترل کرد.

رفتار درمانی شناختی (CBT):

رفتار درمانی شناختی نیز یک روش مفید و موثر برای درمان وسواس پوست کنی محسوب می شود.

رفتار درمانی شناختی بر روی عادت های منفی و اختلالات کنترل تکانه تمرکز دارد. در طول این روش درمانی یک متخصص یا روانشناس به فرد کمک می کند تا عوامل تحریک آمیز عاطفی، جسمی و محیطی منجر به ایجاد رفتارهای منفی را شناسایی و رفع کند.

درمانگران به فردی که در پاسخ به استرس، اضطراب و یا بی حوصلگی تن به این رفتارها می دهد، فعالیت های جایگزین ایمن تری را پیشنهاد می کنند.

به طور مثال می توان از رفتارهای جایگزینی مثل فشار دادن یک توپ پلاستیکی کوچک، استفاده از مکعب روبیک، طراحی، نقاشی و یا بافتنی و… استفاده کرد.

بیشتر بخوانید: تست وسواس فکری

روش های خود درمانی موثر برای درمان وسواس پوست کنی

• انجام ورزش منظم مخصوصا صبح ها
• انجام تمرینات یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق برای کاهش استرس یا اضطراب
• حذف یا پوشاندن آینه ها برای جلوگیری از دیدن لک های پوستی
• مخفی کردن ابزاری مثل موچین، ناخن گیر و قیچی که ممکن است برای کندن یا کشیدن پوست استفاده شوند.
• پوشیدن دستکش یا استفاده از بانداژهای چسبی در جلوگیری از آسیب دیدگی یا تمایل به کندن پوست بصورت ناخودآگاه

مجله اینترنتی تحلیلک