زندگینامه پابلو پیکاسو استاد برجسته جنبش کوبیسم

زندگینامه پابلو پیکاسو (Pablo Picasso)

زندگینامه پابلو پیکاسو (Pablo Picasso)

پابلو روییس ای پیکاسو (Pablo Picasso) (زاده ۲۵ اکتبر ۱۸۸۱ – درگذشته ۸ آوریل ۱۹۷۳) نقاش، شاعر، طراح صحنه، پیکر تراش، گراورساز و سرامیک کار اسپانیایی و یکی از برترین و تأثیرگذارترین هنرمندان سده ۲۰ میلادی بود. او به همراه ژرژ براک، نقاش و پیکر تراش فرانسوی، سبک کوبیسم را پدید آورد.

پابلو پیکاسو (Pablo Picasso) از مهمترین چهره های قرن ۲۰ در کوبیسم و جنبش های هنری دیگر در دوره خود و حتی تا به امروز است. پیش از ۵۰ سالگی، این هنرمند با متمایزترین سبک و نگاه به خلاقیت هنری، به مشهورترین نام در هنر مدرن تبدیل شده بود. پیش از پیکاسو، هنرمندان دیگری نبوده اند که چنین اثری در دنیای هنر داشته باشند یا مانند او طرفداران و منتقدان زیادی داشته باشند.

پابلو پیکاسو در سال ۱۸۸۱ در اسپانیا متولد شد و در آنجا بزرگ شد و بیشتر عمر بزرگسالی خود را صرف کار به عنوان یک هنرمند در فرانسه کرد. وی در طول دوره طولانی زندگی حرفه ای خود، بیش از ۲۰۰۰۰ نقاشی، مجسمه، سرامیک و سایر موارد مانند لباس و مجموعه تئاترها خلق کرد. وی به عنوان یکی از تأثیرگذارترین و مشهورترین هنرمندان قرن بیستم شناخته شده است.

توانایی پیکاسو در تولید آثاری در طیف حیرت انگیز از سبک ها باعث شد وی در طول زندگی خود بسیار مورد احترام واقع شود. پس از مرگ وی در سال ۱۹۷۳ ارزش وی به عنوان یک هنرمند و الهام بخشیدن به سایر هنرمندان فقط افزایش یافته است. او بدون شک می تواند همیشه خود را به عنوان یکی از بزرگترین هنرمندان در تمام دوران بشریت عنوان کند.

وی به عنوان یک هنرمند و مبتکر، مسئولیت تاسیس کل جنبش کوبیسم در کنار ژرژ براک را بر عهده داشته است. کوبیسم یک حرکت هنری آوانگارد بود که چهره نقاشی و مجسمه سازی اروپا را برای همیشه تغییر داد. در حالی که به طور همزمان بر معماری، موسیقی و ادبیات معاصر تأثیر گذاشت. موضوعات و اشیا در کوبیسم به قطعاتی تقسیم شده و به صورت انتزاعی مرتب می شوند. در طی دوره ای از حدود ۱۹۱۰ تا ۱۹۲۰ که پیکاسو و براک کوبیسم را در فرانسه بنیان نهادند، تأثیرات آن چنان گسترده بود که شاخه هایی مانند سبک های آینده نگری، دادا و ساخت گرایی را در کشورهای دیگر شکل داد.

پیکاسو همچنین به دلیل اختراع مجسمه ساخته شده به سبک هنری کلاژ نیز اعتبار دارد. وی همچنین به عنوان یکی از سه هنرمند قرن بیستم که تعریف عناصر هنرهای پلاستیک را به خود اختصاص داده اند، قلمداد می شود. این شکل هنری انقلابی با دستکاری فیزیکی موادی که قبلا تراشیده و شکل نگرفته بودند، جامعه را به سمت پیشرفت هایی در زمینه نقاشی، مجسمه سازی، چاپ و سرامیک سوق داد. این مواد فقط پلاستیک نبودند، بلکه مواردی بودند که می توانند به گونه ای قالب ریزی شوند، معمولاً به شکل سه بعدی هنرمندان از خشت، گچ، فلزات گران بها و چوب برای خلق آثار هنری انقلابی و مجسمه سازی استفاده کردند که جهان قبلاً هرگز ندیده بود.

زندگینامه پابلو پیکاسو

زندگی اولیه و تحصیل Pablo Picasso

پیکاسو در مالاگا اسپانیا، از خانواده دون خوزه روئیز و بلاسکو و ماریا پیکاسو یا لوپز متولد شد. نام غسل تعمید وی بسیار طولانی تر از پابلو پیکاسو است و در رسم سنتی اندلس از چندین مقدس و خویشاوند ارج نهاد. پدرش نقاش و استاد هنر بود و از همان کودکی تحت تأثیر پدرش قرار گرفت. مادرش زمانی اظهار داشت که اولین کلمات وی درخواست مداد است. در سن هفت سالگی پیکاسو آموزش رسمی از پدرش آغاز می کند. روئیز به دلیل آموزش آکادمیک سنتی خود، معتقد بود که این آموزش شامل کپی برداری از آثار برجسته و ترسیم فرم انسانی از مدل های شکل زنده و گچ بری ها است.

در سال ۱۸۹۱، در سن ده سالگی، خانواده به یک مکان دیگر رفتند که در آنجا دانشکده هنرهای زیبا روئیز را به عنوان استاد استخدام کرد. آنها چهار سال را آنجا گذراندند که روئیز احساس کرد پسرش در سن ۱۳ سالگی به عنوان یک هنرمند از او پیشی می گیرد و گفته می شود که عهد کرد نقاشی را رها کند. اگر چه به نظر می رسد هنوز سالها بعد نقاشی های روئیز تولید شده باشد، اما پدر پیکاسو مطمئناً از مهارت و فنون طبیعی پسرش احساس فروتنی می کرد.

پیکاسو و خانواده اش وقتی خواهر هفت ساله اش در اثر بیماری دیفتری درگذشت، وحشت کردند. آنها دوباره به بارسلونا نقل مکان کردند و روئیز در مدرسه هنرهای زیبای آن شروع به کار کرد. وی مقامات آنجا را ترغیب کرد که اجازه دهند پسرش برای یک کلاس پیشرفته در امتحان ورودی شرکت کند و پیکاسو در حالی که فقط ۱۳ سال داشت، پذیرفته شد. در سن ۱۶ سالگی او به عالی ترین مدرسه هنری اسپانیا در مادرید، آکادمی سلطنتی سان فرناندو اعزام شد.

پیکاسو از دستورالعمل های رسمی بیزار بود و تصمیم گرفت که خیلی زود پس از ورود به مدرسه، دیگر در کلاس هایش شرکت نکند. او روزهای خود را در داخل پرادو مادرید که نقاشی هایی مانند فرانسیسکو گویا و ال گروکو را به نمایش می گذاشت، پر کرد.

زندگینامه پابلو پیکاسو

پابلو پیکاسو (Pablo Picasso) هنرمند صاحب سبک و استاد برجسته جنبش کوبیسم — پابلو پیکاسو

مجموعه کارهایی که picasso در طول زندگی خود خلق کرده بسیار زیاد است و از اوایل کودکی تا زمان مرگ وی گسترش می یابد و سابقه جامع تری از پیشرفت وی را شاید بیش از هر هنرمند دیگری ایجاد می کند. هنگام بررسی سوابق کارهای اولیه او گفته می شود که تغییراتی در آن صورت می گیرد که کیفیت کودک مانند نقاشی های او از بین می رود، بنابراین شروع رسمی کار او است.

گفته می شود که این تاریخ سال ۱۸۹۴ است، زمانی که پیکاسو فقط ۱۳ ساله بود. در ۱۴ سالگی او نقاشی پرتره خاله پپا را کشید، تصویری جالب توجه که از او به عنوان یکی از بهترین پرتره های تاریخ اسپانیا یاد شده است.

تکنیک او برای واقع گرایی که پدر و تحصیلات کودکی او آن را ریشه دوانده بودند، با معرفی تأثیرات نمادگرایی تکامل یافت. این باعث شد پیکاسو نظر خود را در مورد مدرنیسم توسعه دهد و سپس اولین سفر خود را به پاریس انجام دهد.

شاعر مکس جیکوب، دوست پاریسی، پیکاسو را آموزش داد. آنها آپارتمانی مشترک داشتند که در آن معنای واقعی “یک هنرمند گرسنه” را تجربه کردند. آن جا سرد و آنها فقیر بودند و برای گرم نگه داشتن آپارتمان کار خود را می سوزاندند.

پیکاسو عمدتا زندگی بزرگسالی خود را در فرانسه سپری می کند. کارهای او تقریباً توسط دوره هایی از زمان تقسیم شده است که در آن، او کاملاً مضامین و احساسات پیچیده ای را ایجاد می کند تا مجموعه ای از کار را ایجاد کند.

زندگینامه پابلو پیکاسو

دوره آبی (۱۹۰۱-۱۹۰۴)

دوره غم انگیزی که در آن picasso هم شخصاً فقر را تجربه کرده و هم تأثیر آن بر جامعه در پیرامون او با نقاشی هایی اساساً تک رنگ در سایه های آبی و سبز-آبی مشخص می شود که فقط گاهی با رنگ های دیگر گرم می شوند.

آثار پیکاسو در این دوره سوء تغذیه، فحشا و پرتره های پس از مرگ دوستش کارلوس کاساژماس پس از خودکشی را به تصویر کشید که در نقاشی تمثیلی غم‌انگیز لا وی به اوج خود می رسد. لا وی (۱۹۰۳) عذاب درونی دوستش را در برابر معشوقی که قصد قتل او را داشت به تصویر کشید.

دوره گل رز (۱۹۰۴-۱۹۰۶)

متناسب با این نام، هنگامی که به نظر می رسید پیکاسو موفقیت اندکی پیدا کند و مقداری از افسردگی خود را پشت سر بگذارد، او یک دوره شادتر را با رنگ های نارنجی و صورتی و دنیای بازی افراد سیرک و هارلکین تجربه کرد. پیکاسو با یک هنرمند بوهمی به نام فرناندن اولیویه آشنا شد که عاشق او شد. او بعداً در بسیاری از این نقاشی های خوش بینانه ظاهر شد.

لئو و گرترود اشتاین، مجموعه داران هنری آمریکایی از طرفداران بزرگ پیکاسو شدند. آنها نه تنها ارباب اصلی وی شدند، گرترود همچنین در پرتره گرترود اشتاین، یکی از مشهورترین پرتره های picasso، به تصویر کشیده شد.

زندگینامه پابلو پیکاسو

نفوذ آفریقا (۱۹۰۹-۱۹۰۹)

از نظر پیکاسو، لحظه مهم، گذشته نگاری پل سزان بود که در سالن اتومبیل برگزار شد، یک سال پس از مرگ این هنرمند در سال ۱۹۰۶. گر چه او قبلاً با سزان آشنا بود، اما تنها در گذشته پیکاسو تأثیر کامل را از او تجربه کرد.

دستاورد هنری او در آثار سزان، پیکاسو مدلی از نحوه تقطیر مواد ضروری از طبیعت برای دستیابی به سطحی منسجم که بیانگر چشم انداز منحصر به فرد هنرمند بود را پیدا کرد. تقریباً در همان زمان، زیبایی شناسی مجسمه سازی سنتی آفریقا به اثری قدرتمند در میان هنرمندان اروپایی تبدیل شد. در فرانسه، آنری ماتیس، پابلو پیکاسو و دوستانشان در مدرسه پاریس شروع به آمیختن رفتار بسیار سبک شده با شخصیت انسان در مجسمه های آفریقایی با سبک های نقاشی برگرفته از آثار سزان و گوگن پس از امپرسیونیسم می کنند.

زن های آوینیون اولین شاهکار پیکاسو بود. این نقاشی چند زن برهنه را با چهره هایی متشکل از صفحه های صاف، منشعب شده و چهره هایی با الهام از مجسمه سازی ایبریایی و ماسک های آفریقایی به تصویر می کشد. فضای فشرده شده ای که چهره ها در آن ساکن هستند، به نظر می رسد در خرده ها پیش می رود. در این نقاشی، پیکاسو با اقتباس از بدوی گرایی و کنار گذاشتن چشم انداز به نفع صفحه صاف و دو بعدی تصویر، از نقاشی سنتی اروپا جدا شد.

زندگینامه پابلو پیکاسو

هنگامی که Les Demoiselles d’Avignon برای اولین بار ظاهر شد، به نظر می رسید دنیای هنر فرو پاشیده است. شکل و نمایندگی شناخته شده کاملاً کنار گذاشته شد. از این رو به عنوان ابتکاری ترین نقاشی تاریخ هنر مدرن خوانده شد. با استراتژی های جدیدی که در نقاشی به کار گرفته شد، پیکاسو ناگهان آزادی بیان را به دور از تأثیرات فعلی و کلاسیک فرانسه یافت و توانست مسیر خودش را رقم بزند. ایده های رسمی توسعه یافته در این دوره مستقیماً به دوره کوبیسم منتهی می شوند.

کوبیسم (۱۹۰۹-۱۹۱۹)

این تلاقی تأثیرات بود – از پل سزان و هنری روسو، تا هنرهای باستانی و قبیله ای – که پیکاسو را ترغیب کرد تا در سال ۱۹۰۷ وزن و ساختار بیشتری به چهره های خود ببخشد و در نهایت آنها او را در مسیر کوبیسم قرار دادند، قراردادهای دیدگاهی که بر هنر رنسانس مسلط بودند.

در این دوره سبک جورج براک و پیکاسو از رنگ های عمدتا خنثی استفاده می کردند و اساس آنها “جدا کردن اشیا” و “تجزیه و تحلیل آنها” از نظر شکل بود.

کوبیسم، به ویژه شکل دوم، معروف به کوبیسم ترکیبی، نقش بسزایی در توسعه دنیای هنر غربی داشت. آثار این فاز بر ترکیب یا ترکیب فرم های موجود در تصویر تأکید دارند. رنگ در شکل اشیا بسیار مهم است زیرا بزرگتر و تزئینی می شوند. اشیا غیر نقاشی مانند روزنامه ها یا کاغذهای بسته بندی توتون و تنباکو اغلب در ترکیب با مناطق نقاشی شده بر روی بوم چسبانده می شوند – ترکیب طیف گسترده ای از مواد اضافی به ویژه با تکنیک جدید کلاژ پیکاسو مرتبط است.

این روش کلاژ بر تفاوت بافت تأکید دارد و این سوال را به وجود می آورد که واقعیت چیست و توهم در نقاشی چیست؟

پیکاسو با استفاده از رنگ، شکل و شکل های هندسی و رویکرد منحصر به فرد خود برای به تصویر کشیدن تصاویر، جهت هنر را برای نسل های بعدی تغییر داد.

زندگینامه پابلو پیکاسو

نئوکلاسیسیسم، سورئالیسم و مجسمه سازی

پیکاسو با تسلط بی نظیر در فن و مهارت، اولین سفر خود را به ایتالیا در سال ۱۹۱۷ انجام داد و بلافاصله دوره ادای احترام به سبک نئوکلاسیک را آغاز کرد.

او از مدرنیسم شدید شکست و اثری را تداعی کرد که یادآور رافائل و اینگرس بود. این فقط مقدمه ای بود پیش از آنکه پیکاسو ظاهراً بی زحمت شروع به تلفیق مفاهیم مدرنیستی خود با مهارت خود در شاهکارهای سورئالیستی مانند Guernica (1937)، ترکیبی دیوانه وار و استادانه از سبک که مظهر ناامیدی جنگ است، کند.

گرنیکا به عنوان قدرتمندترین بیانیه ضد جنگ هنر مدرن در نظر گرفته می شود. این کار برای نشان دادن حمایت پیکاسو از خاتمه جنگ و محکومیت فاشیسم به طور کلی انجام شد. از همان ابتدا پیکاسو تصمیم می گیرد که نمایانگر ترس از گرنیکا از نظر رئالیستی یا عاشقانه نباشد.

چهره های کلیدی – زنی با بازوهای کشیده، گاو نر، اسب آزار دهنده – پس از طرح در طرح صاف می شوند، سپس به بوم بزرگ منتقل می شوند که همچنین چندین بار دوباره کار می کند. از رنگ تیره و تم تک رنگ برای به تصویر کشیدن اوقات تلاش و درد و رنج استفاده شده است. گرنیکا مفاهیم جنگ را به عنوان قهرمانانه به چالش می کشد و آن را به عنوان اقدامی وحشیانه از بین بردن خود نشان می دهد. این اثر نه تنها یک گزارش عملی یا نقاشی بود بلکه به عنوان یک تصویر سیاسی بسیار قدرتمند در هنر مدرن باقی مانده است که با چند نقاشی دیواری از دیگو ریورا هنرمند مکزیکی رقابت می کند.

زندگینامه پابلو پیکاسو

سال های آخر

کارهای پایانی پیکاسو آمیخته ای بود بین سبک های بسیاری که در طول زندگی خود از آنها استقبال می کرد. او جرات کرد مجسمه ها را بزرگتر و نقاشی هایش را گویاتر و رنگارنگ تر کند. در اواخر کار خود پیکاسو از بررسی آثار کلاسیک که در طول سال ها در پیشرفت او تأثیرگذار بود، لذت برد و چندین مجموعه از نقاشی های استاد پیر را تولید کرد، از جمله رامبراند، دیگو ولازکز و ادوارد من بنیان گذار سنت های مدرن.

برخی از برجسته ترین کارهایی که وی انجام داد شامل قتل عام در کره بعد از گویا، لاس منیناس پس از ولازکز و ناهار روی چمن پس از مانه است.

بسیاری از این قطعات هنوز هم در دنیای هنر تأثیرگذار هستند و در حقیقت به دلیل چشم انداز و سبک متمایز خلاقانه، هنوز هم در میان ابتکاری ترین قطعات هستند که حتی طی سال های اخیر به دنیای هنر معرفی شده اند. بسیاری از نقاشی های پیکاسو که در سال های پایانی خود نقاشی کرده است، اکنون به عنوان آغاز جنبش نئو اکسپرسیونیسم مورد پذیرش گسترده قرار گرفته است.

تأثیر پابلو پیکاسو Pablo Picasso

هنگامی که پیکاسو در آوریل ۱۹۷۳ در سن ۹۱ سالگی درگذشت، وی به یکی از مشهورترین و موفق ترین هنرمندان در طول تاریخ تبدیل شده بود.

او منحصراً در قرن بیستم از یک سو قادر به نوآوری اساسی بود اما از سوی دیگر ادامه خطوط سنتی را داشت. بنابراین در Les Demoiselles d’Avignon او تصویر بازنمایی را شکست داد، در حالی که در Guernica ژانر نقاشی تاریخی را به شکلی جدید احیا کرد.

او همچنین پرکارترین نبوغ تاریخ هنری است. فعالیت وی در طی ۷۸ سال انجام شد و در آن دوره خلق کرد: ۱۳،۵۰۰ نقاشی، ۱۰۰،۰۰۰ چاپ و حکاکی و ۳۴،۰۰۰ تصویرگری.

پیکاسو توسط نویسندگان و منتقدان به عنوان یک شعبده باز دیده می شود، استعاره ای که هم حس هنرمندی را جلب می کند که قادر است با لمس همه چیز را در اطراف خود دگرگون کند و هم مردی را که می تواند خودش را متحول کند، از ما بگریزد، مجذوب خود کند و ما را مسحور کنید.

زندگینامه پابلو پیکاسو

درست مانند ویلیام شکسپیر درباره ادبیات و زیگموند فروید در روانشناسی، تأثیر پیکاسو در هنر بسیار زیاد است. هیچ کس به همان درجه شهرت گسترده ای نرسیده است و انعطاف پذیری فوق العاده ای مانند پابلو پیکاسو در تاریخ هنر از خود نشان نداده است.

روحیه آزاد پیکاسو، سبک عجیب و غریب و بی توجهی کامل وی به آنچه دیگران از کار و سبک خلاقیت او می پندارند، وی را به کاتالیزوری برای دنبال کردن هنرمندان تبدیل کرد.

اصالت پیکاسو که اکنون به عنوان پدر هنر مدرن شناخته می شود، هر هنرمند و جنبش هنری بزرگی را که پس از وی دنبال می شد را تحت تأثیر قرار داد. حتی امروزه نیز زندگی و آثار وی همچنان دانشمندان را به خود جلب می کند و هزاران پیرو را در سراسر جهان جذب می کند.

هنر دروغی است که باعث می شود حقیقت را دریابیم.
– پابلو پیکاسو