چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم (نامه شانزدهم)
همگام من در این سفر پر خاطره‌ی پر مخاطره!
بارها گفته ام و تو خوب می دانی که ارزش نهایی هر زندگی در حضور لحظه های سرشار از احساس خوشبختی در آن زندگی است.
در یکنواختی و سکون، هیچ چیز وجود ندارد چه رسد به خوشبختی که ناگزیر، از پویشی دایمی سرچشمه می گیرد.
ما نباید بگذاریم که هیچ جزئی از زندگی‌مان در دام تکرا گرفتار شود.
صیاد سعادت، چشم بر این دام دوخته است…
من باز هم از تکرار با تو سخن خواهم گفت_اما به لحنی و صوتی دیگر!
مجله اینترنتی تحلیلک
