همراهان همیشگی مجله اینترنتی تحلیلک؛ در این مطلب می خواهیم با زندگینامه رنه لاینک مخترع فرانسوی گوشی پزشکی آشنا شویم. با ما همراه باشید…
زندگینامه رنه لاینک
رنه لاینک در سال ۱۷۸۱ در شهر کمپر در غرب ایالت بروتاین فرانسه به دنیا آمد. او تقریبا شش ساله بود که مادرش در اثر ابتلا به بیماری سل درگذشت. بعد از آن رنه لاینک مجبور شد با یکی از بستگان والدینش که کشیش بود زندگی کند. وقتی به سن دوازده سالگی رسید به شهر نانت رفت تا با عمویش که در دانشکده پزشکی دانشگاه نانت کار می کرد زندگی کند.
رنه لاینک دانش آموز با استعدادی بود. او زبان های انگلیسی و آلمانی را فرا گرفت و تحت راهنمایی عمویش یادگیری پزشکی را آغاز کرد. چندی بعد پدرش که وکیل بود او را از ادامه پزشکی باز داشت. بنابراین لاینک مدتی طولانی در فرانسه به سفر پرداخت، زبان یونانی آموخت و شعر نوشت. اما در سال ۱۷۹۹ دوباره به مطالعه پزشکی روی آورد. او در پاریس نزد پزشکان مشهوری مانند دوپویترن و ژان نیکلاس کورویسارت به تحصیل پرداخت. او در آن جا یاد گرفت که از صداها به‌منظور روشی برای کمک به تشخیص استفاده کند.
لاینک رساله ای نوشته است که در اوت سال ۱۸۱۹ به چاپ رسید. در مقدمه این رساله آمده است:
در سال ۱۸۱۶، در مورد وضعیت زن جوانی که از علائم شایع بیماری قلبی رنج می برد از من مشاوره خواسته شد. در مورد این بیمار، به‌دلیل چاقی زیاد به کارگیری روش پرکوسیون و استفاده از دست بی فایده بود. استفاده از روش گوش دادن مستقیم نیز به دلیل سن و جنسیت بیمار امکان‌پذیر نبود. به‌طور اتفاقی یک واقعیت ساده و شناخته شده در صوت شناسی را به خاطر آوردم. زمانی که به یک تکه چوب میخ می کوبیم اگر گوشمان را در طرف دیگر قرار دهیم، صدای واضح کوبیدن میخ را می شنویم. پس بلافاصله یک دسته کاغذ را به شکل استوانه لوله کردم و یک سر آن را روی قلب بیمار قرار دادم و گوشم را روی قسمت دیگر گذاشتم و بسیار شگفت زده شدم که دیدم به این روش ضربان قلب را حتی بهتر از زمانی که گوشم را مستقیم روی سینه قرار می دهم، می شنوم.
رنه لاینک کشف کرد که این گوشی پزشکی نسبت به استفاده از روش متداول گذاشتن مستقیم گوش روی سینه بیمار برتری دارد. به ویژه اگر بیمار اضافه وزن داشته باشد. او در روزی که منجر به این کشف شد، بچه مدرسه ای هایی را دیده بود که با چوب های بلند و توخالی بازی می کنند. آن ها گوش خود را در یک طرف چوب قرار می دادند و طرف دیگر را با میخ خراش می دادند. چوب صدای خراش را تقویت و منتقل می کرد. او گوشی پزشکی خود را که با چوب ساخته بود استتوسکوپ (استتوس به معنی سینه و کوپوس به معنی معاینه) نامید.
اما پزشکان از این اختراع استقبال چندانی نکردند. مجله پزشکی نیواینگلند دو سال بعد اختراع استتوسکوپ را گزارش داد و در سال ۱۸۲۱ یک استاد پزشکی گفت:
«کسی که برای شنیدن گوش دارد، باید از گوش هایش استفاده کند و نه از استتوسکوپ»
لاینک اندکی قبل از مرگ، استتوسکوپ خود را به پسر برادرش بخشید و آن را بزرگ‌ترین میراث زندگی اش خواند. از دیگر دست آوردهای پزشکی لاینک کمک به فهم پریتونیت (التهاب صفاق) و سیروز (التهاب کبد) است. گرچه بیماری سیروز شناخته شده بود، اما لاینک نام سیروز را بر آن نهاد.
او هم چنین واژه ملانوما را ابداع کرد و گسترش ملانوما به ریه ها را شرح داد.لاینک در سال ۱۸۰۴ زمانی که هنوز دانشجوی پزشکی بود، اولین فردی نام گرفت که در مورد ملانوما سخنرانی کرد. متن سخنرانی او در سال ۱۸۰۵ به چاپ رسید. او هم چنین درباره بیماری سل مطالعه کرد. لاینک به طور اتقافی با استفاده از استتوسکوپ خود تشخیص داد پسر برادرش به سل مبتلا شده است. لاینک همواره حامی مشاهدات علمی عینی بود.
امیدواریم از مطالعه زندگینامه رنه لاینک لذت برده باشید.
مجله اینترنتی تحلیلک
