انواع دوربین ها (قسمت دوم)

انواع دوربین ها (قسمت دوم)

در این مطلب به بخش آخر انواع دوربین ها می پردازیم، با ما همراه باشید…

دوربین سه بعدی

دوربین سه بعدی نوعی دوربین با دو یا چند لنز با سنسورهای تصویر مجزا یا قاب فیلم برای هر لنز است که به دوربین اجازه می دهد دید دو چشمی انسان را شبیه سازی کند و در نتیجه تصاویر سه بعدی را ضبط کند. عمق طبیعی در عکس دیده می‌شود و المان‌های درون عکس به‌صورت طبیعی، عقب و جلو (دارای عمق) به نظر می‌رسند. به این دوربین‌ها stereo هم گفته می‌شود.

دوربین قطع بزرگ

به معنای ساده لارج فرمت یا دوربین های قطع بزرگ یعنی فیلم ها یا سنسورهایی با اندازه بزرگ. این دوربین ها دارای دو صفحه اصلی هستند: صفحه نصب عدسی که در جلو قرار دارد و به استاندارد جلو معروف است و صفحه فوکوس یا شیشه مات (استاندارد عقب) که در نوع دیجیتال جای خود را به بک دیجیتالی داده است. این دوربین ها اغلب روی یک شاسی تک محوری سوار هستند که امکان بیشتری برای کنترل پرسپکتیو و عمق میدان به ما می دهد. بک های دیجیتالی شامل سنسوری با رزولوشن بالا هستند که توسط یک رابط ساده به طور مستقیم از پشت به جای نگاتیو نصب می شود.

دوربین های قطع بزرگ دارای ویژگی هایی هستند که آن ها را از سایر دوربین ها متمایز کرده است: قیمتی بالاتر از سایر دوربین ها (هم سیستم آنالوگ و هم سیستم دیجیتال)، کیفیت و وضوح بالا، قابلیت تغییر فاصله میان لنز و بدنه، امکان حرکت در راستای افقی و عمودی، کنترل فوکوس از نزدیکی های لنز تا دورترین نقطه.

دوربین قطع متوسط

دوربین‌های قطع متوسط عموماً به دوربین‌هایی گفته می‌شود که از دوربین قطع کوچک (۳۵ میلیمتری) بزرگتر و از دوربین قطع بزرگ (۴*۵ اینچ) کوچکتر باشد. در واقع نه تنها ابعاد این دوربین‌ها بلکه ابعاد ثبت کننده تصویر آنها (ابعاد حسگر یا ابعاد فیلم منفی) هم مابین دو قطع مذکور قرار دارد.

دوربین قطع کوچک

این قطع از دوربین‌های عکاسی نسبت به دو قطع دیگر (دوربین قطع متوسط و دوربین قطع بزرگ) ابعاد و اندازه بدنه کوچکتری دارد و از لحاظ اندازه فیلم منفی (نگاتیو) یا سایز حسگر (سنسور) نیز نسیت به دو قطع دیگر کوچکتر است. اندازه فیلم منفی (نگاتیو) یا سایز حسگر (سنسور) تمام کادر (Full Frame) آن ۲۴*۳۶ میلیمتر است. دوربین قطع کوچک (معروف یه ۳۵ میلیمتری) در دو نوع منظره یاب و انعکاسی (SLR) است. این دوربین‌ها دارای لنزهایی با فاصله کانونی کوچکتر و در نتیجه سبکتر هستند و عکاسی روی دست را امکان پذیرتر می‌کنند و همچنین از عمق میدان بیشتری نیز برخوردار هستند.

دوربین مدار بسته

دوربین مداربسته یا Closed Circuit Television که به اختصار CCTV نامیده می شود، وسیله‌ای است که می توان به کمک آن بخش های مختلف را تحت نظارت قرار داد و به بهبود نظارت بر عملکرد افراد و افزایش امنیت کمک کرد. اولین دوربین مدار بسته در سال ۱۹۴۲ میلادی توسط شرکت زیمنس آلمان ساخته شد تا بتوانند به روند پرتاب موشک های V2 خود نظارت کنند.

دوربین مدت پرواز

دوربین مدت پرواز، دوربین یا حسگر (Time of flight camera) یک حسگر عمیق است که پالسی از نور فروسرخ به سمت صحنه ارسال می‌کند تا فاصله‌ی دوربین را از هر پیکسلی که درون محدوده قرار گرفته است، بسنجند. دوربین ToF این کار را با استفاده از سنجش مدت زمانی انجام می‌دهد که طول می‌کشد تا بازتاب نور فروسرخ به دوربین برسد. با استفاده از سرعت ثابت نور می‌توان با محاسبات ساده‌ای این فاصله را سنجید.

مدت پرواز یک مفهوم کلی است که در زمینه‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد و فقط مختص سرعت نور نیست. برای مثال مدت پرواز امواج فرا صوت در واقعیت مجازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در گوشی‌های هوشمند از سیستم‌های ToF به عنوان دوربینی استفاده می‌شوند که داده‌های نقشه‌ی عمقی صحنه را در اختیار گوشی قرار می‌دهد، این کار شبیه عملکرد زد بافر در گرافیک کامپیوتری است.

دوربین تاکتیکال

دوربین های تاکتیکال به دوربین هایی گفته می شود که برای مصارف نظامی و پلیسی طراحی شده اند و براین اساس دارای خواص و ویژگی های خاص خود هستند. این دوربین ها به دو نوع عمدۀ دو چشمی و قابل نصب بر روی تفنگ تقسیم می شوند.

دوربین های وب

شما برای برقراری ارتباط تصویری با یک شخص دیگر تحت شبکه که هر دو از کامپیوتر استفاده می کنید، نیاز به ابزاری به نام وِب‌بین یا وِب‌کم (webcam) دارید. Webcam اختصار یافته Web camera است. یک دوربین سخت افزاری است و جزو دستگاه های ورودی محسوب می شود. این دوربین با استفاده از کانکتورهایی مثل USB یا FireWire به کامپیوتر متصل می شود و تصاویر را ضبط کرده و توسط یک نرم افزار تصاویر دیجیتالی یا بهتر است بگوییم ویدئوها را تحت شبکه منتقل می کند. امروزه بسیاری از لپتاپ ها دارای Webcam هستند و نیاز نیست که برای تهیه آن هزینه کنید.

دوربین ویدئویی

دوربین‌های ویدئویی وسایل الکترونیکی قابل حملی هستند که برای ضبط تصاویر و صداها به کار می‌روند. این وسیله هم شامل دوربین و هم شامل دستگاه ضبط است. پیش از این هنوز این دو بخش در یک وسیله واحد جاسازی نشده بودند.

دوربین پلی استیشن

دوربین پلی استیشن در واقع دستگاهی مشکی و مستطیل شکل است که به پشت پلی استیشن ۴ وصل می شود. این دستگاه بسیار کوچک بوده و حدوداً ۱۸۲ میلی متر طول، ۲۷ میلی متر ارتفاع ، ۲۷ میلی متر عرض و تنها ۱۸۳ گرم وزن دارد. دو دوربین استریو اسکوپیک (سه بعدی) با زاویه دید پهن در این دستگاه به کار رفته است. هر کدام از آن ها نهایت وضوح تصویری برابر ۱۲۸۰ در ۸۰۰ پیکسل (تقریباً ۷۲۰P اما با نسبت طول به عرض متفاوت) دارند که می توانند ۶۰ فریم را در هر ثانیه ضبط کنند.

دوربین پولاروید

دوربین پولاروید (Polaroid Camera) نوعی دوربین آنالوگ ظهور فیلم فوری است که برای نخستین بار توسط ادوین لند، فیزیکدان آمریکایی، در روز ۲۶ نوامبر ۱۹۴۸ طراحی و به بازار عرضه شد. دوربین‌های پولاروید، بلافاصله پس از عکسبرداری، نسخهٔ چاپ‌شدهٔ عکس را پرینت می‌کردند و عکس گرفته‌ شده یک دقیقه بعد و در مدل‌های جدیدتر تا چند ثانیه بعد، قابل رویت بود. شیوهٔ کارکرد و ظهور فیلم در دوربین‌های پولاروید بدین‌گونه‌ است که فیلم از میان دو غلتک عبور می‌کند و هم‌زمان مادهٔ ظهور فیلم روی آن پخش می‌شود.

دوربین تصویر برداری حرارتی

آشکارساز فروسرخ یا دوربین تصویربرداری حرارتی (Thermographic camera) یک دستگاه است که با استفاده از اندازه‌گیری اشعۀ فروسرخ، تولید تصویر می‌کند. در حالیکه یک دوربین معمولی با استفاده از اندازه‌گیری نور مرئی تولید تصویر می‌کند. نام‌های دیگر آن عبارتند از: دوربین مادون قرمز حرارتی، دوربین اندازه‌گیری حرارت یا دوربین سنجش تابش فروسرخ.

دوربین یک بار مصرف

دوربین‌های یکبار مصرف، دوربین‌های جعبه‌ای ساده‌ای هستند که یک بار استفاده می‌شوند. بیشتر آن‌ها از لنزهای ثابت استفاده می‌کنند. بعضی از آن‌ها به فلاش‌های یکپارچه مجهز شده‌اند و حتی نمونه‌های ضد آب آن‌ها هم برای عکاسی در زیر آب وجود دارد. در داخل هم این دوربین‌ها از یک فیلم ۱۳۵ یا یک کارتریج APS استفاده می‌کنند.