واسیلی کاندینسکی
واسیلی کاندینسکی با نام کامل واسیلی واسیلیویچ کاندینسکی (متولد ۴ دسامبر، ۱۸۶۶، مسکو-روسیه و درگذشته در ۱۳ دسامبر ۱۹۴۴، نولی-سور-سن، فرانسه)، هنرمند روسی، یکی از اولین خالقان طراحی سبک انتزاعی (آبستره) در نقاشی مدرن است. وی پس از نمایشگاه های موفق آوانگارد، گروه تأثیرگذار مونیخ Der Blaue Reiter را تأسیس کرد (سوار آبی؛ ۱۴-۱۹۱۱) و نقاشی کاملاً متفاوتی را آغاز کرد. فرم های آثار واسیلی کاندینسکی از مایع و آلی به هندسی و در نهایت به تصویری تبدیل شد. (به عنوان مثال، Tempered Élan ،۱۹۴۴)
سال های اول
مادر کاندینسکی یک مسکویی بود، یکی از مادربزرگ های او شاهزاده خانم مغولی و پدرش اهل کیاختا، یک شهر سیبری در نزدیکی مرز چین بود. بنابراین پسر با میراث فرهنگی بزرگ شد که بخشی اروپایی و بخشی آسیایی بودند. ژنتیکی خانواده وی خوش گذران و علاقه مند به سفر بودند. در حالی که هنوز کودک بود با ونیز، رم، فلورانس، قفقاز و شبه جزیره کریمه آشنا شد.
در اودسا، جایی که پدر و مادرش در سال ۱۸۷۱ ساکن شدند، وی تحصیلات متوسطه خود را به پایان رساند و به عنوان یک مجری آماتور با پیانو و ویولن سل شناخته شد. او همچنین به یک نقاش آماتور تبدیل شد و بعداً به عنوان نوعی انگیزه به سمت نقاشی آبستره، که اعتقاد واسیلی این بود که هر رنگ زندگی مرموزی برای خود دارد، روی آورد.
بیشتر بخوانید: سالوادور دالی (Salvador Dali) هنرمند برجسته سبک سورئال
در سال ۱۸۸۶ کاندینسکی شروع به تحصیل در رشته حقوق و اقتصاد در دانشگاه مسکو کرد، اما همچنان که معماری زنده و مجموعه آیکون های شهر را در نظر می گرفت، احساسات غیرمعمولی در مورد رنگ داشت. او یک بار گفت، می تواند ریشه هنر را در خود پیدا کند. در سال ۱۸۸۹ دانشگاه او را به یک مأموریت مردم نگاری به استان وولوگدا، در منطقه جنگلی اعزام کرد، و کاندینسکی با علاقه ماندگار به سبک های غالباً غیر واقعی نقاشی محلی روسیه بازگشت.
در همان سال او رامبراند را در ارمیتاژ سن پترزبورگ کشف کرد و تحصیلات بصری خود را با سفر به پاریس ادامه داد. واسیلی حرفه آکادمیک خود را دنبال کرد و در سال ۱۸۹۳ مدرک دکترا را دریافت کرد.
واسیلی کاندینسکی
در این زمان طبق خاطراتش او علاقه و اشتیاق اولیه خود به علوم اجتماعی را از دست داده بود. با این حال، او احساس کرد که این یک هنر “لوکس ممنوع برای یک روسی است”.
سرانجام پس از مدتی تدریس در دانشگاه، کاندینسکی پستی را به عنوان مدیر بخش عکاسی یک موسسه چاپ مسکو پذیرفت. در سال ۱۸۹۶، هنگامی که او به سی سالگی خود نزدیک می شد، مجبور شد که یکی از آینده های احتمالی خود را انتخاب کند، زیرا در دانشگاه دورپات (که بعداً تارتو نامیده شد)، در استونی، که در آن زمان تحت روسی سازی بود، به کاندینسکی پیشنهاد استادی شد.
او با حالتی “حالا یا هرگز”، این پیشنهاد را رد کرد و با هدف تبدیل شدن به یک نقاش سوار بر قطار به سوی آلمان شد.
دوره مونیخ
واسیلی کاندینسکی از قبل دارای روحیه اقتداری بود که می تواند به موفقیتش به عنوان معلم در سال های بعد کمک کند. او قد بلند، بی عیب و نقص با لباسی پوشیده و مجهز به عینک های pince-nez بود. او عادت داشت سر خود را بالا نگه دارد و به نظر می رسد که به جهان نگاه می کند. به گفته آشنایان، واسیلی شبیه مخلوطی از دیپلمات، دانشمند و شاهزاده مغول بود. اما برای لحظه ای او به سادگی یک دانشجوی متوسط هنر بود و به همین ترتیب در مدرسه خصوصی مونیخ که توسط آنتون آزبه اداره می شد ثبت نام کرد.
دو سال تحصیل زیر نظر آزبه یک سال کار به تنهایی و سپس ثبت نام در آکادمی مونیخ در کلاس فرانتس فون استاک دنبال شد. کاندینسکی در سال ۱۹۰۰ با اخذ دیپلم از آکادمی ظهور کرد و طی چند سال آینده به عنوان یک هنرمند حرفه ای و با مهارت در ارتباط با گرایش های مدرن به موفقیت متوسطی دست یافت.
واسیلی کاندینسکی هنرمند برجسته نقاشی آبستره
او با شروع از پایه در واقع گرایی قرن نوزدهم، تحت تأثیر امپرسیونیسم در آلمان، توسط تکنیک نقطه نئو امپرسیونیسم (یا پوینتیلیسم) و تحت تأثیر قوی رنگ غیر واقعی اکسپرسیونیسم اروپای مرکزی و فوویسم فرانسه شده بود.
اغلب واسیلی فاش می کرد که شمایل های مسکو و هنرهای محلی وولوگدارا فراموش نکرده است. گاهی اوقات با الگوهای رنگ خشونت آمیزی روبرو می شد که اجداد آسیایی او را خوشحال می کرد. او با گروه های پیشتاز و نمایش های بزرگ غیر دانشگاهی که در سراسر اروپا برپا کرده بود؛ با گروه فالانکس مونیخ، با گروه Sezession برلین، در سالن پاریس و اتومن و سالن نمایشگاه های خود را به نمایش گذاشت.
در سال ۱۹۰۳ در مسکو او اولین نمایش یک نفره را داشت و سال بعد توسط دو نفر دیگر در لهستان دنبال شد. او بین سال های ۱۹۰۳ و ۱۹۰۸ سفرهای زیادی را از هلند تا جنوب تونس و از پاریس به روسیه طی کرد.
بیشتر بخوانید: مارسل دوشان (Marcel Duchamp) موسس جنبش دادائیسم
در سال ۱۹۰۹ کاندینسکی و گابریل مونتر نقاش آلمانی که از سال ۱۹۰۲ معشوقه او بود، در خانه ای در شهر کوچک مورناو، در جنوب باواریا زندگی می کردند. او که بخشی از وقت خود را در مورناو و بخشی از آن را در مونیخ کار می کرد، فرایندی را آغاز کرد که منجر به ظهور اولین سبک قابل توجه شخصی واسیلی و در نهایت دستیابی به موفقیت تاریخی در طراحی انتزاعی شد.
انگیزه او برای حذف کامل موضوع، فقط به دلیل ملاحظات دقیقاً زیبایی شناختی نبوده است. هیچ کس نسبت به کاندینسکی کمتر از نظر اعتقادی و کمتر معتاد “هنری برای هنر” بود.
علاوه بر این، او نوعی نقاش متولد شده نبود که بتواند از خواص فیزیکی روغن و رنگدانه لذت ببرد بدون اینکه به معنی آنها اهمیت دهد. او نوعی نقاشی می خواست که در آن رنگ ها، خطوط و اشکال، از کار منحرف کننده تصویرسازی اشیا recogn قابل شناسایی، آزاد شود و به یک “زبان” بصری تبدیل شود – همانطور که برای او “زبان” انتزاعی موسیقی بود – از بیان ایده های کلی و برانگیختن احساسات عمیق.
واسیلی کاندینسکی هنرمند برجسته نقاشی آبستره
این پروژه البته کاملاً جدید نبود. از مدت ها قبل تشابه بین نقاشی و موسیقی معمول بود. بسیاری از متفکران سعی در کدگذاری نمودن ظاهری رنگ ها، خطوط و اشکال داشتند. بیش از یک طرح کاملاً قدیمی ممکن است برای افتخار اینکه اولین طراحی انتزاعی نامیده می شود رقابت کند. علاوه بر این، در این سال ها درست قبل از جنگ جهانی اول، کاندینسکی به هیچ وجه در حمله به هنر مجازی تنها نبود.
تا سال ۱۹۰۹ کوبیست ها در حال تبدیل شدن به دیدگاه های روشنفکرانه و چندپاره ای از واقعیت بودند که بیننده عادی را گیج می کرد. بین سال های ۱۹۱۰ و ۱۹۱۴ لیست هنرمندان پیشگام آبستره شامل بسیاری از نقاشان خوب بود.
بنابراین بررسی دقیق آثار و تاریخ ها می تواند نشان دهد که واسیلی کاندینسکی کاملاً شایسته نیست که “بنیانگذار” نقاشی غیرشکل شناخته شود. حداقل نمی توان او را تنها بنیانگذار خواند. اما هنگامی که این نکته تاریخی پذیرفته شود، او اولین پیشگام مهم است.
واسیلی کاندینسکی هنرمند برجسته نقاشی آبستره
ادعای گسترده پذیرفته شده کاندینسکی در مورد اولویت تاریخی، عمدتاً به یک اثر بدون عنوان مورخ ۱۹۱۰ است که معمولاً به عنوان اولین آبرنگ طراحی انتزاعی شناخته می شود. با این حال بر اساس تحقیقاتی که در دهه ۱۹۵۰ انجام شد، می توان تاریخ این اثر را به کمی بعد قدمت داد و می توان آن را مطالعه ای برای ترکیب VII 1913 دانست. در هر صورت باید آن را صرفاً یک حادثه در نظر گرفت.
در Blue Mountain (1908) تکامل به سمت عدم نمایش به وضوح در حال انجام است. فرم ها شِماتیک، رنگ ها غیرطبیعی و تأثیر کلی آن در چشم انداز رویایی است.
در Landscape with Steeple (1909) گرایش های مشابه، همراه با آغاز آنچه ممکن است انفجار در ترکیب باشد، مشهود است.
تا سال ۱۹۱۰ همانطور که از عنوان موسیقی آن بر می آید، بداهه سازی XIV عملاً طراحی انتزاعی است. با محاصره ۱۹۱۱، قطعاً نوعی نقاشی ایجاد شده است که اگرچه فقط تزئین نیست، اما در ترسیم اشیا recogn قابل تشخیص هیچ نقطه عزیمت قابل تشخیصی وجود ندارد.
پس از آن کارهای بزرگی مانند با طاق سیاه، خطوط سیاه و پاییز به دست می آیند. در چنین تصاویری که بین سال های ۱۹۱۲ و ۱۹۱۴ به سبک چشمگیر، مهیج و نمایشی انجام شده است و بیانگر اکسپرسیونیسم انتزاعی نیویورک در دهه ۱۹۵۰ است، بیشتر مورخان هنر اوج موفقیت این هنرمند را می بینند.
کاندینسکی فعال جنبش آوانگارد در مونیخ بود و به تاسیس انجمن هنرمندان جدید Neue Künstlervereinigung کمک کرد. به دنبال اختلاف در این گروه، او و نقاش آلمانی، فرانتس مارک، در سال ۱۹۱۱ یک گروه رقابتی غیر رسمی را تشکیل دادند که نام “سوار آبی” را از عنوان یکی از طراحی انتزاعی او در سال ۱۹۰۳ گرفته شده است.
اینترلوید روسی
وقتی جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ اعلام شد، کاندینسکی رابطه خود را با گابریل مونتر قطع کرد و از طریق سوئیس، ایتالیا و بالکان به روسیه بازگشت. در سال ۱۹۱۷ با یک زن مسکویی به نام نینا آندریوسکایا که سال قبل با او ملاقات کرده بود ازدواج کرد.
اگرچه او ۵۰ سال داشت و عروسش سال ها کوچکتر بود، اما ازدواج بسیار موفقیت آمیز بود و او به قصد ادغام دوباره در زندگی در مسکو اقامت گزید. این کار او توسط دولت جدید شوروی که در ابتدا خود را مشتاق جلب لطف و خدمات هنرمندان آوانگارد کرده بود، نشان داد. در سال ۱۹۱۸ وی استاد آکادمی هنرهای زیبای مسکو و عضو بخش هنرهای کمیساری مردم برای آموزش عمومی شد.
واسیلی کاندینسکی هنرمند برجسته نقاشی آبستره
گذشته نگر که زندگینامه واسیلی کاندینسکی بود، به روسی و توسط مقامات شهرداری مسکو منتشر شده است.
در سال ۱۹۱۹ او موسسه فرهنگ هنری را ایجاد کرد، مدیر موزه فرهنگ تصویری مسکو شد و به سازماندهی ۲۲ موزه در سراسر اتحاد جماهیر شوروی کمک کرد.
در سال ۱۹۲۰ وی به عنوان استاد دانشگاه مسکو شناخته شد و با نمایش یک نفره که توسط دولت برگزار شد مفتخر شد.
در سال ۱۹۲۱ آکادمی علوم هنری روسیه را تأسیس کرد اما در آن زمان دولت شوروی در حال انحراف از هنر آوانگارد به سوسیالیسم بود و بنابراین در پایان سال او و همسرش مسکو را به مقصد برلین ترک کردند.
علی رغم جنگ، انقلاب روسیه و وظایف رسمی، واسیلی وقت پیدا کرده بود که در این دوره داخلی روسیه نقاشی بکشد و حتی یک تحول کاملاً شدید از هنر خود را آغاز کند. در حالی که در کارهای او در مونیخ تا اواخر سال ۱۹۱۴ هنوز می توان کنایه های گاه و بیگاه به منظره پیدا کرد، بوم ها و آبرنگ های سال های مسکو او نشان می دهد که طراحی انتزاعی است.
آنها همچنین تمایل رو به رشدی را برای کنار گذاشتن سبک خودجوش، غنایی، ارگانیک قبلی به نفع رویکردی عامدانه، منطقی و ساختاری نشان می دهند. این تغییر در عکس هایی مانند White Line و Blue Segment مشهود است.
بیشتر بخوانید: معروف ترین نقاشی های جهان
دوره باهاوس
در این زمان کاندینسکی به عنوان یک نقاش شهرت بین المللی داشت. با این حال او همیشه علاقه مند به تدریس بود، ابتدا به عنوان مدرس حقوق و اقتصاد دقیقاً پس از گرفتن مدرک دانشگاهی، سپس به عنوان استاد یک مدرسه نقاشی که در مونیخ ترتیب داده بود و اخیراً به عنوان استاد در دانشگاه مسکو، بنابراین به نظر می رسد که او تردید نکرده است، هنگامی که اوایل سال ۱۹۲۲ به وی پیشنهاد تدریس در ویمار در مدرسه معماری و هنرهای کاربردی معروف باوهاوس داده شد.
در ابتدا وظایف او کمی از فعالیت شخصی او دور بود، زیرا باوهاوس به تشکیل “نقاشان” به معنای سنتی کلمه توجه نداشت. او در مورد عناصر فرم سخنرانی کرد، دوره ای را به صورت رنگ برگزار کرد و کارگاه نقاشی دیواری را کارگردانی کرد. تا اینکه در سال ۱۹۲۵، زمانی که مدرسه از ویمار به دسا نقل مکان کرد، وی کلاس نقاشی “آزاد” و بدون کاربرد را برگزار کرد. با این حال به نظر می رسد که علی رغم ماهیت تا حدودی روتین کار او، زندگی در باوهاوس را با ارزش و لذت بخش دید.
آب و هوا یکی از تحقیقات و صنایع دستی همراه با مقدار مشخصی از خالص گرایی زیبایی شناختی بود. در مقایسه با رنگ های رمانتیک گرمی که قبل از ۱۹۱۴ در مونیخ استفاده کرد که اصطلاح کاملاً آزادانه کلاسیک بود.
واسیلی کاندینسکی هنرمند برجسته نقاشی آبستره
کاندینسکی با ادامه تحول در جهت کلی طراحی انتزاعی هندسی، اما با پویایی و ذائقه فضای تجسمی شلوغ با جزئیات که روش قبلی اشاره و حرکت ژاپنی او را به یاد می آورد، به این شرایط جو پاسخ داد.
اینکه کاندینسکی در این سال ها به تئوری علاقه زیادی داشت، از انتشار او در سال ۱۹۲۶ از رساله دوم مهم خود، Punkt und Linie zu Fläche نقطه و خط مشهود است. وی در اولین رساله خود، درباره معنویت در هنر، به ویژه بر بیان پذیری رنگ ها تأکید کرده بود، برای مثال مقایسه رنگ زرد، با صدای تهاجمی، ظاهراً زمینی یک شیپور و مقایسه آبی با صدای ظاهرا بهشتی اندام لوله. حالا با همان روح، او اثرات مفروض عناصر انتزاعی نقاشی را تجزیه و تحلیل کرد، به عنوان مثال؛ یک خط افقی را سرد تفسیر کرد و یک خط عمودی را به همان اندازه گرم.
دوره پاریس
اگرچه او از سال ۱۹۲۸ تابعیت آلمان را داشت، اما هنگامی که در سال ۱۹۳۳، نازی ها باهاوس را مجبور به تعطیلی کردند، به پاریس مهاجرت کرد. آخرین و یکی از بهترین تاثیرات آلمانی وی، توسعه هوشیارانه در رنگ قهوه ای است.
عنوان آن احتمالاً اشاره به سربازان طوفان پیراهن قهوه ای نازی است که هنر انتزاعی او را “منحط” می دانستند. وی ۱۱ سال باقیمانده از زندگی خود را در آپارتمانی در حومه پاریس، نویل سور-سن، زندگی کرد و در سال ۱۹۳۹ به تابعیت فرانسه درآمد.
واسیلی کاندینسکی هنرمند برجسته نقاشی آبستره
در این دوره آخر، نقاشی های کاندینسکی که ترجیح می داد آن را “طراحی بتن” بجای “طراحی انتزاعی” بنامد، تا حدی ترکیبی از روش آلی دوره مونیخ و روش هندسی دوره باهاوس شد.
زبان تصویری که حداقل از سال ۱۹۱۰ رویایش را هدف قرار داده بود، به مجموعه ای از نشانه ها تبدیل شد که شبیه پیام های تقریباً رمزگشایی است که در تصاویر هیروگلیف نوشته شده اند.
واسیلی کاندینسکی در سال ۱۹۴۴ درگذشت. تأثیر او بر هنر قرن بیستم که اغلب آثار فیلتر می شد به گونه ای بود که او را به نقاش طراحی انتزاعی قابل دسترس تر و عمیق تبدیل کرده بود.
دیگر آثار واسیلی کاندینسکی
امیدواریم از این مقاله بهره کافی برده باشید و ما را در مقاله های بعدی دنبال کنید.
مجله اینترنتی تحلیلک
