ارز دیجیتال نئو (Neo)

پیشروترین ارزهای شبکه بلاکچین بیت کوین و اتریوم هستند اما این دو ارز نیز محدودیت هایی دارند و همین موضوع باعث شده است که شبکه های بلاک چین جدیدی برای از بین بردن این محدودیت ها به وجود بیایند. ارز دیجیتال نئو یکی از شبکه های بلاکچین جدید است که می توان گفت نسخه بهبود یافته اتریوم است.

ویژگی های بسیار ارز نئو باعث شده تا این ارز خیلی زود محبوب شود و اکنون بین ۲۰ ارز برتر دنیا است.

این ارز قبلا با نام انت شیرز antshares شناخته می شد. شرکت توسعه دهنده این ارز در شانگهای چین قرار گرفته است و موسس این ارز چینی است. موسس آن قصد داشت ارزی مثل اتریوم اما بهتر از آن را در اختیار همه قرار دهد.

تاریخچه پیدایش نئو

• سال ۲۰۱۴ میلادی – ایجاد پلتفرم انت شیرز (Antshares)
• سال ۲۰۱۵ میلادی – انتشار مقاله سفید (Whitepaper) انت شیرز / راه اندازی شبکه آزمایشی (TestNet)
• سال ۲۰۱۶ میلادی – انتشار مکانیسم اجماع dBFT برای پلتفرم Antshares / راه اندازی شبکه اصلی (MainNet) انت شیرز
• سال ۲۰۱۷ میلادی – تغییر نام Antshares به NEO / توسعه استاندارد توکن NEP-5 / انتشار اولین توکن NEP-5 توسط Red Pulse
• سال ۲۰۱۸ میلادی – شروع عدم تمرکز شبکه / شروع توسعه برای NEO نسخه ۳.۰

تمرکز نئو بر روی رعایت ضوابط

بین نئو و بقیه بلاک چین ها تفاوت های زیادی است و آن تمرکز این پلتفرم بر روی سازگاری با ضوابط نظارتی است.

در دیگر بلاک چین‌ها مثل اتریوم، دارایی‌ های دیجیتالی شده و قراردادهای هوشمند هستند که محبوبیت دارند و در نئو ویژگی هویت دیجیتال به این دو اضافه شده است. در واقع این انتظار می‌رود که هر کاربر، کسب‌ و کار یا سازمانی که بر روی پلتفرم نئو فعالیت خواهد کرد، دارای یک هویت دیجیتالی منحصر به‌ فرد است.

بیشتر بخوانید: درباره ارز دیجیتال اتریوم چه می دانید؟

نحوه کارکرد ارز دیجیتال نئو (NEO)

ارز دیجیتال نئو جهت ساخت اقتصاد هوشمند خود به‌ وسیله دارایی‌ های دیجیتال، هویت‌های دیجیتال و قرارداد هوشمند بر روی شبکه‌ ای توزیع‌ شده، قصد استفاده از تکنولوژی بلاک چین را دارد.

دارندگان توکن های NEO این قابلیت را دارند تا درباره تغییرات در این شبکه رأی دهند. همچنین این شبکه توکن دیگری تحت عنوان گس (GAS) دارد که بیانگر حق استفاده از شبکه نئو است.

شبکه نئو، توکن گس را تحت عنوان هزینه استفاده از شبکه و راهی برای جلوگیری از اسپم‌ها دریافت خواهد کرد. جدا از این مانند هاوینگی که در بیت کوین اتفاق می‌افتد، تعداد توکن های گس تولیدی توسط هر بلاک، در هر سال یک عدد کم می‌شود.

مزایای ارز Neo چیست؟

ازر نئو دارای امکاناتی مانند اتریوم است اما با مزایای بیشتر. در واقع سازنده های این ارز قصد داشتند تا یک اتریوم بهبود یافته را به وجود بیاورند.

• دارایی دیجیتال: می‌توان از طریق قراردادهای هوشمند، دارایی‌های سنتی را تبدیل به دارایی‌های دیجیتال توزیع‌ شده کرد.
• هویت دیجیتال: نئو امکان ایجاد اطلاعات هویتی دیجیتالی از طریق سیستم‌های احراز هویت چندعاملی شامل تشخیص صدا، اثر انگشت، پیام کوتاه و تشخیص چهره را برای افراد، کسب‌ و کارها و سازمان‌ها فراهم می‌کند.
• قراردادهای هوشمند جدید: سیستم قراردادهای هوشمند نئو یک سیستم انقلابی جدید است که از همه زبان‌های برنامه‌نویسی مطرح پشتیبانی می‌کند. بنابراین برنامه نویسان نیازی به یادگیری یک زبان برنامه‌نویسی جدید نخواهند داشت.
• برنامه‌های غیرمتمرکز DApp :NEO با توسعه مداوم ابزارها و تکنیک‌های کارآمدتر، از توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز مانند صندوق‌های هوشمند پشتیبانی خواهد کرد.

بیشتر بخوانید: در مورد ارز دیجیتال بایت کوین (Bytecoin) چه می دانید؟

پروتکل (Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT چگونه کار می کند؟

Delegated Byzantine Fault Tolerance (به اختصار dBFT) یک مکانیسم اجماع در بلاک چین است که توسط ارز رمزنگاری شده NEO محبوبیت یافته است.

dBFT در اصل با روشی مشابه سیستم مدیریتی یک کشور و داشتن شهروندان، نمایندگان و سخنرانان برای اطمینان از عملکرد کشور (شبکه) کار می کند. این پروتکل با استفاده از یک سیستم رأی دهی برای انتخاب نمایندگان و سخنرانان به اثبات سهام (PoS) نزدیکتر است تا اثبات کار (PoW).

اجزای اصلی پروتکل dBFT عبارتند از:

شهروندان (Citizens): در حقیقت دارندگان توکن های NEO و گره های معمولی شبکه هستند.

نمایندگان (Delegates): در حقیقت گره های حسابداری شبکه هستند.

سخنگو (Speaker): در حقیقت یکی از نمایندگان است که به صورت تصادفی انتخاب می‌شود.

GAS در نئو چیست؟

نئو توکنی با نام GAS برای خود تدارک دیده که بر روی همان شبکه اتریوم‌ چینی اجرا می‌شود. همان‌طور که برای اتریوم نیاز به ارز دیجیتال اتر (Ether) داریم، برای نئو هم باید GAS را در اختیار داشته باشیم. GAS مثل یک سوخت است که به نئو قدرت می‌بخشد و با کمک این GAS ها قادرید قراردادهای هوشمند را به اجرا دربیاورید و معاملات را انجام دهید.

از همان اوایل، به ازای هر بلوک نئو، هشت GAS داده می‌شد که هر سال یک GAS کاهش می‌یافت؛ این کار تا زمانی ادامه خواهد یافت که ۱۰۰ میلیون GAS تعیین شده به اتمام برسد. پس از آن هم هیچ GAS اضافی تولید نخواهد شد.

وجه تمایز نئو نسبت به اتریوم

همان‌طور که گفته شد، سیستم نئو و اتریوم تا حدودی مشابه یکدیگرند اما تفاوت‌هایی هم در این بین وجود دارد، این تفاوت های به شرح زیر است:

• مقبولیت شبکه‌ی نئو
• سرعت انجام معاملات
• انواع توکن‌ها
• بخش‌پذیری
• حمایت دولت

مقبولیت شبکه‌ی نئو: شبکه‌ی اختصاصی نئو به دلیل تحت پوشش قرار دادن چندین زبان برنامه‌ نویسی مورد استقبال تعداد زیادی از کاربران قرار گرفته است. پس اگر شما تنها با یکی از این زبان‌های برنامه‌نویسی آشنایی داشته باشید به‌ راحتی می‌توانید پروژه‌های خودتان را با استفاده از شبکه‌ی بلاک چین نئو به اجرا در بیاورید. اما زبان برنامه‌نویسی اتریوم «سالیدیتی» نام دارد، در حقیقت سالیدیتی توسط سازندگان اتریوم طراحی و ساخته شده است؛ بنابراین تعداد بسیار کمی از افراد قادر به استفاده از این زبان و تنظیم قراردادهای هوشمند مورد نظر خودشان در شبکه‌ی اتریوم هستند.

سرعت انجام معاملات: سرعت انجام معاملات در شبکه‌ی نئو در مقایسه با سایر ارزهای دیجیتال از قبیل بیت کوین و اتریوم بسیار بالاست. در حقیقت بیت کوین و اتریوم همیشه در این زمینه با یکدیگر رقابت داشتند اما ظهور ناگهانی نئو و قابلیت مدیریت ۱۰ هزار تراکنش در هر ثانیه بسیاری از کاربران را غافلگیر کرد.

انواع توکن‌ها: همان‌طور که گفته شد، نئو به طور کلی دو نوع توکن دارد که شامل توکن نئو و GAS می‌شود، GAS در حقیقت به عنوان حق استفاده از شبکه در اختیار شما قرار می‌گیرد. جالب است بدانید که توکن اتریوم، «اتر» نام دارد و واحد کوچک‌تر اتر GAS نامیده می‌شود. بنابراین توکن GAS با دو کاربرد کاملاً متفاوت در شبکه‌ها‌ی نئو و اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بخش‌پذیری: بر خلاف نئو، اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال به واحدهای کوچک‌تر از ۱ نیز تقسیم می‌شوند. ولی کوچک‌ترین واحد نئو یک توکن است.

حمایت دولت: نئو اولین ارز دیجیتالی است که توسط مقامات و سازمان‌های دولتی کشور چین مورد تأیید و حمایت قرار گرفته است، این موضوع به خودی خود می‌تواند تأثیر زیادی در پیشرفت و جذب سرمایه‌گذاران چینی و حتی آسیایی داشته باشد.

بیشتر بخوانید: تمام چیزهایی که درباره ارز دیجیتال باید بدانید

استخراج ارز نئو؛ چگونه می‌توان ارز دیجیتال نئو را استخراج کرد؟

به طور کلی ۱۰۰ میلیون ارز نئو وجود دارد که همه آن ها در اولین بلاک از درون شبکه آزاد شد و دیگر امکان استخراج نئو وحود ندارد.

بنیاد نئو ۵۰ درصد از کل ارزهای دیجیتال موجود در شبکه را ذخیره کرده تا از آن‌ها برای تأمین بودجه شبکه استفاده کند.

معمولاً ارزهایی که مانند نئو به‌ صورت یکجا عرضه می‌شوند و امکان استخراج ندارند، دارای قیمت نسبتا پایینی در بازار هستند اما نئو توانست به دلیل محدودیت ۱۰۰ میلیون سکه‌ای و البته استقبال خوب کاربران، قیمت قابل قبولی پیدا کند.

چگونگی ساخت کیف پول NEO

برای نصب و استفاده از کیف پول ارز دیجیتال نئو وارد لینک https://neo.org/client شوید.

۴ مدل از کیف پول دیجیتال موجود است. وب، دسکتاپ، موبایل و سخت افزاری. می‌توانید به دلخواه از یکی از آن‌ها استفاده نمایید.

برای نصب والت دسکتاپ، بعد از دانلود فایل زیپ، آن را از حالت فشرده خارج کنید و روی گزینه neo-gui.exe دوبار کلیک نمایید.

شما وقتی کیف پول دیجیتالی را بسازید، به‌طور خودکار برای کاربر آدرسی ساخته می‌شود که از آن می‌توانید برای دریافت و یا فرستادن پول استفاده کنید.

خرید ارز دیجیتال نئو؛ از کجا ارز نئو بخریم؟

به دلیل اینکه این ارز در بازار ایران خیلی محبوب نیست در اکثر صرافی های ایرانی امکان خرید و فروش مستقیم این ارز با ریال وجود ندارد.

خرید با دلار از صرافی‌های بین‌المللی یکی دیگر از روش‌های خرید ارز نئو برای ایرانیان است، اما با توجه به مشکلات تحریمی، خرید با دلار ریسک زیادی دارد و همیشه باید منتظر بسته شدن اکانت خود در سایت موردنظر باشید.

بنابراین بهترین راه خرید نئو، تبدیل ارزهای پرکاربرد مانند بیت کوین به نئو است. شما می‌توانید با خرید بیت کوین از صرافی‌های معتبر ایرانی مانند نوبیتکس و مراجعه به یک صرافی بین‌المللی، بیت کوین را به نئو تبدیل کنید.

مجله اینترنتی تحلیلک