خواص پرسیاوشان و دمنوش این گیاه دارویی

پرسیاوشان گیاهی است علفی که در مناطق شمال ایران می روید. برگ های آن شبیه گشنیز است و دم برگ های آن بسیار نازک و بلند است و در مناطق با خاک غیر غنی هم رشد می کند.

این گیاه طبعی معتدل دارد و در طب سنتی کاربردهای زیادی دارد.

نام این گیاه در فارسی پرسیاوشان یا پرسیاوش و سنبل است و در عربی نام های زیادی از جمله شعر الجبل، شعر الجبار، شعر الکلاب و… دارد.

خواص پرسیاوشان

این گیاه از قدیم الایام در درمان سرفه و بهبود علائم سرماخوردگی و ریزش منطقه ای مو مورد استفاده قرار می گرفته است.

قاعده آور، ادرار آور است. در درمان بیماری های ریوی موثر است و برای درمان تنگی نفس هم کاربرد دارد.

تب بر است و باعث تعریق می شود. در درمان سنگ مثانه، درمان یرقان هم می تواند مفید باشد.

پاک کننده کبد است.

برای تقویت مو از برگ های تازه آن به صورت پماد می توان استفاده کرد و همچنین استفاده از پماد یا دم کرده پرسیاوشان باعث برطرف شدن شوره سر می شود.

قابض است و اسهال را برطرف می کند.

بخور آن برای درمان زکام و سرماخوردگی نیز مفید است.

انواع مصرف گیاه پرسیاوشان

به صورت جوشانده

سه قاشق غذاخوری از برگ گیاه را در یک لیتر آب جوش ریخته و به مدت یک ساعت اجازه دهید به آرامی بجوشد و سپس از صافی رد کرده و مصرف کنید.

دمنوش

۲۰ گرم از برگ خشک گیاه را در یک لیتر آب ریخته و اجازه دهید به آرامی دم بکشد. سپس آن را مصرف کنید.

دم کرده پرسیاوشان به این صورت که دو تا سه گرم برگ گیاه را با مقداری آب برای چند دقیقه دم کنید و با عسل یا قند شیرین کرده و به مقدار سه فنجان در روز میل کنید که برای درمان نزله و برونشیت مناسب است.

عوارض و منع مصرف گیاه پرسیاوشان

استفاده بیش از حد این گیاه باعث استفراع می شود.

استفاده از آن در زنان باردار ممنوع است.

نکته مهم

معرفی تمامی گیاهان دارویی صرفا جهت بالا بردن دانش عمومی جامعه است و توصیه برای مصرف نیست. برای بهره مندی درست از خواص دارویی گیاهان حتما با پزشک متخصص مشورت کنید.

برای سلامت خود جانب اعتدال را در مصرف تمامی مواد غذایی و گیاهی رعایت نمایید.

مجله اینترنتی تحلیلک