فیلم درخت گردو

«درخت گردو» جدیدترین فیلم محمدحسین مهدویان است که در سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر حضور دارد.

این فیلم به حادثه تلخ و غم انگیز و به دور از انسانیت بمباران شیمیایی سردشت می پردازد. حادثه ای که در آن تعداد زیادی از مردم آن منطقه از دست رفتند و این اتفاق حتی تا نسل های بعد هم اثر خود را گذاشته است.

مهدویان که در کارنامه خود فیلم هایی با ایدئولوژی خاص، مانند «ماجرای نیمروز»، «رد خون»، «لاتاری» و… را دارد این بار به سراغ یک درد و فاجعه ملی رفته است. در فیلم «درخت گردو» پختگی مهدویان کاملا محسوس است.

موسیقی فیلم یکی از ارکان مهم و اصلی فیلم در کنار فیلمنامه و بازی بازیگران در اثربخشی ماجرای «درخت گردو» نقش به سزایی دارد و توانسته است رسالت خود را به درستی ادا کند، حتی اگر عده ای معتقد باشند با دشتی همه گریه می کنند و کار عجیبی اتفاق نیفتاده است.

پیمان معادی در فیلم «درخت گردو» یکی از بهترین نقش آفرینی های خود در چند سال اخیر را به نمایش گذاشته است که در جای جای فیلم به اندازه و درست حضور دارد و نقش پر رنگ او در موفقیت این فیلم انکار نشدنی است. معادی در این فیلم سکانس درخشان کم ندارد که قطعا یکی از آنها سکانسی است که در حمام مشغول شستن فرزندان خود است که ناخودآگاه ذهن مخاطب را به سمت سکانس درخشان فیلم «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی هم می اندازد. حتی اگر استفاده تکراری از این سکانس به لحاظ حضور معادی از عمد اتفاق افتاده است، استفاده درستی بوده و کاملا به بار دراماتیک فیلم اضافه کرده است و جزو سکانس های ماندگار این فیلم خواهد بود. همانطور که خود مهدویان هم در نشست این فیلم گفت بعد از این سکانس حال همه بد بود.

مهران مدیری نیز که سابقه ایفای نقش های جدی را در کارنامه خود داشته است با حضور در «درخت گردو» به گفته خودش ادای دینی به مردم شریف کُرد داشته است. مدیری نشان داده است که بازیگر باهوشی است و حتی برخی بازی جدی او را بیشتر از طنز می پسندند.

دیگر بازیگر این فیلم مینا ساداتی است که نقش پر التهابی را ایفا می کند و تا حد زیادی از پس این نقش سخت برآمده است.

قطعا کار کردن و بازی گرفتن از کودکان یکی از سخت ترین کارهایی است که هر کارگردانی به سمت آن نمی رود. کاری که در جشنواره سال گذشته رضا میرکریمی در فیلم «قصر شیرین» انجام داد و نتیجه درخشان آن را هم دیدیم. در «درخت گردو» نیز علاوه بر تعداد قابل توجهی کودک، با سه بچه طرف هستیم که خیلی خوب و شیرین از پس نقش سخت و پر از التهاب خود برآمده اند.

اندازه نما و نوع فیلمبرداری نیز کاملا در راستای قصه فیلم پیش می رود و دیگر مهدویانی نمی بینیم که برای نشان دادن صحنه های جنگی فیلم خود از نماهای بسته استفاده می کرد. اما در گریم این کار ضعف هایی وجود دارد که می توان به عنوان ضعف کوچکی در کنار این فیلم از آن یاد کرد.

بدون شک این فیلم در امسال حرف های زیادی برای گفتن دارد.

مجله اینترنتی تحلیلک